تاثیر عدم اجرای شرط فعل در قرارداد جهت شناخت شرط فعل در قانون مدنی لازم است که نخست توضیح داده شود که شرط به چه معنا می باشد. قانونگذار در قانون مدنی شرط را به دو معنی بکار برده است: 1. گاهی اوقات شرط به معنای امری است که وجود یا تاثیر یک امر حقوقی بدان بستگی دارد مانند آنکه در معاملات شرط می نمایند که وجود اهلیت شرط صحت معامله می باشد. 2. گاهی اوقات شرط بمعنای توافقی است که افراد ضمن عقد دیگری می نمایند، این نوع توافق تابع یک عقد دیگر است و استقلال ندارد. بدین جهت

اصل نسبی بودن اثر قراردادها یکی از نتایج مهم اصل آزادی قراردادها، آزادی گزینش طرف قرارداد می باشد مطابق اصل آزادی گزینش طرف قرارداد، تمامی انسان ها نه تنها در انجام یا عدم انجام قرارداد و تعیین شرایط و مفاد آن، بلکه در انتخاب طرف قرارداد خود نیز آزادند و هیچ نیروی خارجی نمی تواند آنها را به قبول یک طرف معین مجبور نماید و یکی از نتایج اصل آزادی قراردادها اصل حاکمیت اراده و در واقع اصل نسبی بودن قراردادها می باشد. این قاعده الزام آور صرفاً برای طرفین قرارداد می باشد و تنها دو طرف و قائم مقام

نحوه صحیح طرح دعوای اعلام بطلان معامله و دعوای ابطال قرارداد زمانی که معامله یا قراردادی میان طرفین منعقد می گردد و بعد از انجام آن معامله یا قرارداد، مشخص می گردد که یک یا بعضی از شروط اساسی در مورد صحت معاملات در آن وجود نداشته است، لازم است بدانید که در این مورد با توجه به شرایط تنظیم معامله، باید دعوای اعلام بطلان معامله یا دعوای ابطال قرارداد، مطرح گردد تا بتوانید در دادگاه صالح به حق خود برسید و دعوای شما توسط دادگاه، رد نگردد. بیشتر بخوانید: عوامل بطلان معامله کدامند؟ اصل صحت قراردادها مطابق با این