نظریه مشورتی شماره 7/1402/1039 مورخ 1403/03/19

شماره نظریه
7/1402/1039
شماره پرونده
1402-186/1-1039
تاریخ نظریه
1403/03/19

استعلام:

طبق نص ماده 567 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، بزه «ضرب فاقد اثر» از جرایم درجه 7 می‌باشد؛ اما طبق ماده 103 قانون مذکور جرایمی که در قانون به قابل گذشت بودن آن تصریح نشده باشد؛ اما از حق‌الناس بوده و شرعاً قابل گذشت باشند، از جرایم قابل گذشت محسوب می‌شوند. با توجه به این‌که اصل بزه ضرب و جرح عمدی قابل گذشت است و همچنین بزه ضرب فاقد اثر از جرایم حق‌الناس و شرعاً هم قابل گذشت است، خواهشمند است در پاسخ اعلام فرمایید: الف) آیا ضرب فاقد اثر به طریق اولی قابل گذشت محسوب خواهد شد؟ آیا با توجه به عدم تصریح در قانون مجازات،‌ قابل گذشت محسوب می‌شود؟ ب) در صورت قابل گذشت بودن، با توجه به قانون مؤخرالتصویب کاهش حبس تعزیری مصوب 1399، آیا مجازات حبس به نصف تقلیل یافته و درجه 8 محسوب می‌شود؟ در این صورت آیا ماده 567 در بخش مجازات حبس نسخ ضمنی شده است؟ ج) آیا رأی صادره در این خصوص قطعی است یا قابل تجدیدنظر؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:

الف- با توجه به تصریح صدر ماده 104 قانون مجازات اسلامی اصلاحی 1399 در خصوص قابل گذشت بودن «جرایم تعزیری مندرج در کتاب دیات» جرم موضوع ماده 567 قانون فوق‌الذکر قابل گذشت است. ب- با توجه به اطلاق تبصره ماده 104 قانون مجازات اسلامی اصلاحی 1399، حکم مقرر در این تبصره شامل کلیه مجازات‌های حبس تعزیری درجه چهار تا درجه هشت برای جرایم قابل گذشت در تمام قوانین عام و خاص است و با توجه به تصریح صدر ماده یاد‌شده در خصوص قابل گذشت ‌بودن «جرایم تعزیری مندرج در کتاب دیات»، جرم موضوع ماده 567 قانون فوق‌الذکر (که مجازات آن حبس یا شلاق تعزیری درجه هفت است) قابل گذشت محسوب می‌شود؛ لذا مشمول تقلیل مجازات حبس موضوع تبصره صدرالذکر نیز می‌باشد. (حداقل و حداکثر مجازات حبس درجه هفت به نصف تقلیل می‌یابد؛ در نتیجه مجازات حبس جرم موضوع این ماده چهل و پنج روز تا سه ماه حبس است). ج- طبق ماده 427 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، ملاک تجدید نظرخواهی از آراء کیفری صادره در خصوص جرایم تعزیری «درجه جرم ارتکابی» است که بر اساس مجازات قانونی آن جرم و تطبیق آن با شاخص‌های مقرر در ماده 19 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و تبصره‌های آن مشخص می‌گردد. جرم موضوع ماده 567 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 که در استعلام به آن اشاره شده است دارای دو مجازات قانونی تخییری یعنی حبس درجه 8 و یا شلاق درجه 7 می‌باشد؛ در نتیجه بالاترین درجه مجازات قانونی که شلاق درجه 7 است، ملاک تعیین درجه جرم موصوف می‌باشد و چون این جرم درجه 7 محسوب می‌شود، رأی صادره در خصوص آن نیز با عنایت به ماده صدرالذکر قابل تجدید نظرخواهی است.

19 آذر 1404 6

افزودن دیدگاه

امتیاز شما :

دیدگاه کاربران

دیدگاهی ثبت نشده است.