نظریه مشورتی شماره 7/1403/1147 مورخ 1404/03/13
7/1403/1147
1403-85-1147ع
1404/03/13
استعلام:
چنانچه شخصی درخت (یا درختان) موضوع ماده یک (اصلاحی 1387) لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1359 با اصلاحات و الحاقات بعدی را عامدانه و بدون اخذ مجوز قانونی قطع کند، خواهشمند است به پرسش‌های زیر پاسخ دهید: 1- آیا فعل ارتکابی صرفاً تخلف محسوب می‌شود و رسیدگی به آن در صلاحیت کمیسیون موضوع ماده 7 آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1389/02/15 شورای عالی استان‌ها است و یا آنکه جرم محسوب می‌شود و باید مراجع قضایی به این موضوع رسیدگی کنند؟ 2- در صورت مجرمانه بودن رفتار ارتکابی، آیا مجازات آن باید بر اساس ماده 4 لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1359 با اصلاحات و الحاقات بعدی تعیین شود و یا بر اساس ماده 6 این قانون؟ 3- مقصود از عبارت «جرائم قطع بدون مجوز درختان» در تبصره 3 ماده 5 آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 15/2/1389 با اصلاحات بعدی چیست؟ چنانچه شخصی بدون مجوز و عامدانه درختان را قطع کرده باشد، تعیین جریمه آن، وفق تعرفه پیشنهادی شهرداری و مصوبه شورای شهر است و یا بر اساس میزان جزای نقدی مندرج در مواد 4 و 6 قانون یاد شده؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1، 2 و 3- اولاً، مطابق ماده 6 (اصلاحی 1387) لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1359 با اصلاحات و الحاقات بعدی و با لحاظ مصوبه مورخ 1403/03/30 هیأت وزیران در تعدیل میزان مبالغ مجازات نقدی جرائم و تخلفات مندرج در قوانین و مقررات مختلف موضوع تصویب‌نامه شماره 56261/ت 62298 هـ مورخ 1403/04/04 همان مرجع: «هر کس درختان موضوع ماده یک قانون گسترش فضای سبز را عالماً و عامداً و بر خلاف قانون مذکور قطع یا موجبات از بین رفتن آن‌ها را فراهم آورد، علاوه بر جبران خسارت وارده حسب مورد به جزای نقدی از شانزده میلیون و پانصد هزار ریال تا یکصد و سی و دو میلیون ریال برای قطع هر درخت و در صورتی که قطع درخت بیش از سی اصله باشد به حبس تعزیری از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد». در ماده 4 قانون یاد شده که بیانگر ممنوعیت قطع درختان مشمول این قانون بدون تحصیل اجازه از شهرداری و طبق ضوابط و مقررات مربوط است، اصولاً مجازاتی تعیین نشده است تا تعارضی بین این دو ماده به وجود آید. توضیح آنکه، منشأ سوء تفاهم به وجود آمده، اشتباه در نگارش متن ماده 4 قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1387 است که در ابتدای این ماده عبارت «ماده 6» از قلم افتاده و در ادامه نیز به جای «ماده 6» اشتباهاً «ماده 4» قید شده است؛ این اشتباه به موجب اصلاحیه ماده 4 قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1398/06/11 مجلس شورای اسلامی و منتشره در شماره 73889 مورخ 1398/06/16 روزنامه رسمی کشور، برطرف شده است.
ثانیاً، با عنایت به مواد 7 و 8 آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1389/02/15 شورای عالی استان‌ها و بندهای «ج» و «د» و تبصره یک ماده 5 این آیین‌نامه، صدور مجوز قطع درختان واقع در معابر یا میادین که مانع عبور و مرور است و یا در محل احداث ساختمان و یا مسیر راه و نظایر آن قرار دارد، در صلاحیت کمیسیون موضوع ماده 7 این آیین‌نامه است؛ با تصویب کمیسیون یاد شده و صدور مجوز قطع درخت، عوارض قطع درختان وفق تعرفه مصوب شورای اسلامی شهر موضوع تبصره 3 ماده 5 آیین‌نامه یاد شده اخذ می‌شود و اخذ این عوارض متفاوت از جزای نقدی موضوع ماده 6 قانون صدرالذکر است. بر این اساس، قطع یا فراهم آوردن موجبات از بین رفتن درختان بدون طرح موضوع در کمیسیون موضوع ماده 7 آیین‌نامه یاد شده، دارای وصف کیفری و ضمانت اجرای پیش‌گفته است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران