نظریه مشورتی شماره 7/1403/413 مورخ 1403/06/06
شماره نظریه
7/1403/413
7/1403/413
شماره پرونده
1403-168-413ک
1403-168-413ک
تاریخ نظریه
1403/06/06
1403/06/06
استعلام:
آیا عدم توجه دادگاه بدوی یا تجدیدنظر به مخدوش بودن عنصر روانی و سوء نیت متهم، می‌تواند از جهات اعاده دادرسی مذکور در بندهای ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری باشد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
مطابق اصول سی و ششم و یکصد و شصت و نهم قانون اساسی و مواد 2، 10، 12، 13 و 18 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، هر رفتاری که صرفاً در قانون برای آن کیفر تعیین شده باشد جرم محسوب می شود؛ به عبارت دیگر برای آن‌که رفتاری جرم محسوب شود لازم است اولاً، قانون گذار آن رفتار را به عنوان جرم پیش بینی و برای آن کیفر مقرر کرده باشد (عنصر قانونی)؛ ثانیاً، رفتار مجرمانه باید محقق شده باشد (عنصر مادی)؛ ثالثاً، تحقق رفتار مجرمانه همراه با قصد ارتکاب جرم یا تقصیر کیفری باشد (عنصر روانی). بر این اساس، مستفاد از اصل یکصد و شصت و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در مورد وظیفه دیوان عالی کشور در نظارت بر اجرای صحیح قوانین در محاکم، منظور قانون گذار از عبارت «عمل ارتکابی جرم نباشد» در بند «چ» ماده 474 و شق اول بند «ب» ماده 469 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، فقدان هر یک از عناصر سه‌گانه فوق‌الاشعار است.
31 اردیبهشت 1404
13
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران