نظریه مشورتی شماره 7/1403/662 مورخ 1404/01/10
شماره نظریه
7/1403/662
7/1403/662
شماره پرونده
1403-9/1-662ح
1403-9/1-662ح
تاریخ نظریه
1404/01/10
1404/01/10
استعلام:
الف- آیا دعوای طلاق مطروحه از سوی زوجه و دعوای زوج به طرفیت زوجه دایر بر الزام وی به تمکین، با یکدیگر ارتباط کامل دارند و باید وفق ماده 103 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، چنانچه در یک شعبه دادگاه مطرح باشند، به صورت توأمان رسیدگی شوند؟ ب- آیا صدور حکم دایر بر الزام زوج به طلاق مانع از صدور حکم الزام زوجه به تمکین است؟ به بیان دیگر، چنانچه پیش از قطعیت حکم صادره در خصوص الزام زوج به طلاق زوجه، دعوای الزام زوجه به تمکین نیز مطرح شود و آماده صدور رأی باشد، آیا حکم طلاق مانع از صدور حکم الزام زوجه به تمکین است و از موارد تعارض آراء محسوب میشود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
الف و ب- صرفنظر از آنکه، طرح دعوای طلاق از سوی زوجه فرع بر آن است که وی زوجیت خود و خوانده را پذیرفته است؛ دعوای زوج مبنی بر الزام زوجه به تمکین نیز از حیث اثبات زوجیت، همسو با دعوای زوجه است. با توجه به حکم مقرر در مواد 1102، 1108 و 1114 قانون مدنی و از آنجا که زوجه مکلف به تمکین است؛ مگر در موارد مصرح قانونی مانند ماده 1085 قانون یادشده و از آنجا که اتخاذ تصمیم در خصوص دعوای طلاق مطروحه از سوی زوجه با دعوای زوج مبنی بر الزام زوجه به تمکین ارتباط کامل ندارد؛ به نحوی که اتخاذ تصمیم در یکی مؤثر در دیگری باشد، در فرض سؤال دادگاه مکلف به رسیدگی توأمان به این دو دعوا نمیباشد؛ همچنان که صدور حکم مبنی بر الزام زوج به طلاق، مانع از صدور حکم الزام زوجه به تمکین نیست و تا زمانی که صیغه طلاق جاری نشده و به ثبت نرسیده است، تکلیف عام زوجه به تمکین؛ مگر در موارد مشروعیت شرعی و قانونی عدم تمکین، به قوت خود باقی است.
30 آبان 1404
13
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران