نظریه مشورتی شماره 7/1403/770 مورخ 1403/11/14
7/1403/770
1403-168-770ک
1403/11/14
استعلام:
به موجب شکایت شاکی علیه دو نفر متهم، در دادگاه بدوی رای بر محکومیت غیابی متهم ردیف اول و محکومیت حضوری متهم ردیف دوم صادر شده است. متهم ردیف دوم به رای محکومیت صادره معترض و تقاضای تجدیدنظر خواهی نموده و شعبه تجدیدنظر با نقض رای محکومیت صادره، رای بر برائت نامبرده صادر نموده است. با توجه به محکومیت غیابی متهم ردیف اول، آیا دادگاه تجدیدنظر با اختیار حاصل از ذیل بند «ب» ماده 455 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 میتواند نسبت به وی نیز رسیدگی و با وجود شرایط قانونی رای بر برائت ایشان صادر کند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با عنایت به صراحت حکم مقرر در بند «ب» ماده 455 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و لحاظ وحدت ملاک و الغاء خصوصیت از آن (از حیث عدم ضرورت درخواست تجدیدنظر خواهی محکومعلیه)، حکم مذکور در بند «ب» ماده 455 قانون موصوف از جهت عدم ضرورت تجدیدنظر خواهی محکومعلیه، اصولاً استثنائی بر حکم مقرر در ماده 435 این قانون است؛ بنابراین در فرض سؤال که رای نسبت به یکی از متهمان حضوری و نسبت به متهم دیگر غیابی بوده و پرونده با تجدیدنظر خواهی متهم که رای نسبت به وی حضوری است در دادگاه تجدیدنظر مطرح گردیده و این دادگاه، رای دادگاه نخستین را نقض و متهم را تبرئه کرده است، چنانچه دادگاه تجدیدنظر متهم غایب را نیز بیگناه تشخیص دهد، قابلیت واخواهی حکم غیابی توسط او، مانع اعمال اطلاق بند «ب» ماده 455 نیست.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران