نظریه مشورتی شماره 7/1403/789 مورخ 1403/12/11
شماره نظریه
7/1403/789
7/1403/789
شماره پرونده
1403-168-789ک
1403-168-789ک
تاریخ نظریه
1403/12/11
1403/12/11
استعلام:
با عنایت به بند «چ» ماده 217 قانون آیین دادرسی کیفری که بازداشت خانگی تحت نظارت تجهیزات الکترونیکی را به عنوان یکی از قرارهای تأمین تعیین نموده است و از سوی دیگر نظر به اینکه طبق ماده 27 قانون مجازات اسلامی مدت بازداشت قبلی میبایست در حکم محکومیت به حبس محاسبه شود، آیا ایامی که متهم با قرار تأمین التزام به عدم خروج از منزل یا محل اقامت تحت نظارت تجهیزات الکترونیکی به سر میبرده است نیز جز ایام حبس وی محاسبه شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
قدر مشترک کیفر حبس و بازداشت به علت صدور قرار بازداشت موقت و کفالت و وثیقه منجر به بازداشت این است که جملگی آنان سالب آزادی و همراه با محدود ساختن آزادی رفت و آمد متهم یا محکوم است و قرار التزام به عدم خروج از منزل یا محل اقامت تعیین شده از طریق نظارت با تجهیزات الکترونیکی (که از آن به حبس خانگی نیز یاد میشود) واجد همین اثر (یعنی محدودیت در آزادی رفت و آمد و سالب آزادی متهم) است. با توجه به این وجه مماثلت و از آنجا که در نظام قضایی ما به موجب ماده 62 قانون مجازات اسلامی، قرار دادن محکوم به حبس تحت نظارت سامانههای الکترونیکی به عنوان شیوهای از اجرای مجازات سالب آزادی حبس پذیرفته شده و مطابق ماده 2 آییننامه اجرایی مراقبتهای الکترونیکی متهمان مشمول بند «چ» ماده 217 قانون آیین دادرسی کیفری همانند محکومان مشمول ماده 62 قانون مجازات اسلامی و زندانیان تحت نظام نیمهآزادی همگی از افراد تحت مراقبت الکترونیکی هستند، بر این بنیاد و «به قیاس اولویت» مدت زمانی را که محکومعلیه پیش از صدور حکم در اثر صدور قرار التزام به عدم خروج از منزل یا محل اقامت تعیین شده از طریق نظارت با تجهیزات الکترونیکی (که به دلالت بندهای «الف»، «ب» و «پ» ماده یک و بند یک ماده 2 و ماده 24 آییننامه مراقبت الکترونیکی) به صورت شبانهروزی تحت نظارت واحد نظارت و مراقبت الکترونیکی که بخشی از سازمان زندانها است قرار دارد، از میزان محکومیت به حبس او کسر میشود و نادیده گرفتن این امر با عنایت به مراتب پیشگفته خلاف عدالت و نصفت قضایی است.
05 آذر 1404
6
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران