تعاریف
واژگان به کار برده شده در این آیین‌نامه به شرح بندهای ذیل تعریف می‌شوند:
الف- نهال: گیاه دارای ساقه (تنه) چوبی منفرد که محیط بن آن کمتر از پانزده (15) سانتیمتر باشد.
ب- درخت: گیاه خشبی (چوبی) دارای ساقه منفرد اعم از درخت دارای میوه ماکول (مثمر) و سایر درختان (غیرمثمر) که محیط بن آنها از پانزده سانتیمتر کمتر نباشد.
تبصره- درخت مو با هر بن و بوته‌های چای مشمول این تعریف می‌باشد.
ج- بن درخت: محل تلاقی تنه درخت یا نهال با سطح زمین است. در صورتی که درخت در سطح زمین به چند ساقه منشعب شده باشد بن قطورترین ساقه ملاک عمل خواهد بود و بقیه ساقه‌ها شاخه محسوب می‌شوند.
د- باغ: از نظر این آیین‌نامه به محلی اتلاق می‌شود که حداقل یکی از مشخصات ذیل داشته باشد:
1- داشتن حداقل 500 مترمربع مساحت. در صورت وجود بنا و مستحدثات در زمین به طور متوسط در هر شانزده (16) متر مربع محوطه باز خارج از ساختمان یک اصله درخت و در صورت عدم سابقه احداث بنا به طور متوسط بیست و پنج (25) مترمربع یک اصله درخت مثمر و یا غیرمثمر و یا ترکیبی از آنها غرس شده باشد. قطع و امحای درختان موجب عدم احتساب تعداد درختان کسر شده در آمار (لحاظ شده در این بند) نخواهد بود.
2- دارا بودن سند مالکیت و یا سند مادر قبل از تفکیک به عنوان باغ، باغچه، زمین مشجر و باغ عمارت.
3- دارا بودن سابقه رای دایر باغ، دایر باغچه، دایر مشجر از کمیسیون ماده دوازدهم (12) قانون زمین شهری.
4- محل‌هایی که در حریم شهر توسط وزارت جهاد کشاورزی باغ شناخته شده‌اند.
5- محل‌هایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر باغ شناخته می‌شوند.
ه- فضای سبز شهری: عرصه‌های مشجر و دارای پوشش گیاهی در محدوده و حریم شهرها که دارای مالکیت عمومی، دولتی و خصوصی باشند.
و- قانون: منظور از قانون در این آیین‌نامه قانون «اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب سال 1359 شورای انقلاب» می‌باشد که در تاریخ 1388/05/13 به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیده است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران