ماده ۱۷۸

متهم مکلف است در موعد مقرر حاضر شود و اگر نتواند باید عذر موجه خود را اعلام کند. جهات زیر عذر موجه محسوب می‌شود:

الف- نرسیدن یا دیر رسیدن احضاریه به گونه‏ ای که مانع از حضور شود.

ب- بیماری متهم و بیماری سخت والدین، همسر یا اولاد وی که مانع از حضور شود.

پ- همسر یا یکی از اقربا تا درجه سوم از طبقه دوم فوت شود.

ت- ابتلا به حوادث مهم از قبیل بیماری های واگیردار و بروز حوادث قهری مانند سیل و زلزله که موجب عدم امکان تردد گردد.

ث- متهم در توقیف یا حبس باشد.

ج- سایر مواردی که عرفاً به تشخیص بازپرس عذرموجه محسوب می‌شود.

تبصره- ‌در سایر موارد، متهم می‏ تواند برای یک بار پیش از موعد تعیین شده، بازپرس را از علت عدم حضور خود مطلع سازد و موافقت وی را اخذ نماید که در این مورد، بازپرس می‌تواند در صورت عدم تاخیر در تحقیقات، تا سه روز مهلت را تمدید کند.

تفسیر ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری:

1- صرف داشتن عذر موجه کفایت نمی کند و متهم می بایست عذر موجه خود را اعلام نماید وگرنه متهم به دستور بازپرس جلب می شود.

2- فوت سرپرست، قیم، نامزد و ... عذر موجه محسوب نمی شود مگر آنکه بازپرس طبق بند «ج» ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری آن را عرفاً عذر موجه تشخیص دهد.

3- منظور تبصره ماده 178 قانون آیین دادرسی کیفری آن است که چنانچه متهم به واسطه دلایلی غیر از موارد گفته شده در ماده، مانند امتحانات پایان ترم و ... نتواند در بازپرسی حاضر شود و از بازپرس تقاضای حضور در وقت دیگری را بکند، بازپرس می تواند در صورتی که عدم حضور او منافاتی با فوریت در تحقیقات نداشته باشد، برای یک بار و حداکثر سه روز به وی مهلت دهد.