قانون راجع به اموال بلاصاحب
مصوب 16-02-1313 مجلس شورای ملی
نسبت به اموال متوفایی که وراث او معلوم نیست و اموالی که صاحبان آنها غیر معلوم است مطابق مواد ذیل رفتار می‌شود.
در مورد متوفایی که وراث آنها معلوم نیست پارکه بدایت محل باید فوت آنها را به طوری که شناخته شوند در جراید کثیرالانتشار اعلان نماید.
پارکه بدایت هر محل باید آن قسمت از اموال مذکور در ماده فوق را که نگاهداشتن آن موجب فساد یا کسر قیمت و یا مستلزم مخارج غیر متناسب می‌شود فوراً بعد از تصرف به طریق مزایده به فروش برساند ولی نسبت به اموال مسروقه که صاحبان آنها معلوم نشده بعد از شش ماه به طریق مزبور به فروش برسد مگر اموالی که نگاهداری آنها موجب فساد باشد.
قیمت فروش باید بعد از وضع مخارجی که برای حفظ و یا فروش اموال شده است به طریقی که در نظام‌نامه‌های مربوطه به این موضوع مقرر شده یا می‌شود حفظ گردد.
هرگاه تا سه سال از تاریخ تصرف پارکه بدایت نسبت به اموال منقوله و تا ده سال برای اموال غیر منقوله و بعد از اعلان مذکور در ماده 2 صاحبی برای مال و یا وارثی برای متوفی پیدا نشود آن مال بلاصاحب محسوب شده و به مصارف مقرر در ماده 28 قانون مدنی خواهد رسید.
سایر مسائل مربوطه به طرز نگاهداری و فروش اموال مذکور در ماده اول به موجب نظام‌نامه مقرر خواهد شد.
در تمام مواردی که به موجب این قانون یا به موجب مقررات دیگر به مدعی‌العموم بدایت یا نماینده او حق دخالت در اموالی داده شده است که هنوز صاحب آن معلوم نیست مشارالیه می‌تواند هر اقدامی را که برای اداره کردن اموال مزبور لازم است از قبیل وصول مطالبات و اقامه دعوی بر علیه بدهکاران و غیره به عمل آورد مخارج اقدامات مزبور از خود آن اموال برداشته خواهد شد.
نظام‌نامه‌های مذکور در این قانون باید به تصویب هیئت وزراء برسد.
این قانون که مشتمل بر هفت ماده است در جلسه شانزدهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و سیزده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - دادگر
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران