نظریه مشورتی شماره 7/1402/608 مورخ 1402/10/26
7/1402/608
1402-127-608ح
1402/10/26
استعلام:
1- مطابق بند «د» ماده 91 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، چنانچه دادرس سابقاً در موضوع دعوای اقامه شده به عنوان دادرس یا داور یا کارشناس یا گواه اظهارنظر کرده باشد، باید از رسیدگی به پرونده امتناع نماید؛ چنانچه قاضی دادگاه تجدیدنظر برای نقض قرار و در مقام استدلال، مطالبی عنوان کند که متضمن نظر قاضی در ماهیت دعوا باشد و پرونده در اجرای ذیل ماده 353 قانون یاد شده به شعبه صادر‌کننده قرار اعاده شود و دادگاه بدوی حکم ماهوی صادر کند، آیا پس از اعتراض به رای بدوی، قاضی تجدیدنظر حق رسیدگی دارد؟ 2- چنانچه قاضی سابقاً در خصوص استرداد ثمن رای ماهوی صادر کند و در پرونده دیگر، خواهان متقاضی خسارت ناشی از تاخیر در پرداخت ثمن باشد، آیا همان قاضی مجاز در رسیدگی به موضوع خسارت است؟ این پرسش از آنجا مطرح می‌شود که در برخی موارد بین ثمن و خسارت تاخیر در پرداخت آن نوعی ملازمه وجود دارد.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- چنانچه استدلال دادگاه تجدیدنظر در مقام رسیدگی و نقض قرار معترض‌عنه متضمن اظهارنظر در ماهیت دعوا باشد، از موجبات رد دادرس است و تشخیص آن بر عهده دادرس ذی‌ربط است. 2- در فرض سؤال که دادگاه، سابقاً در خصوص استرداد ثمن رای ماهوی صادر کرده است، دعوای بعدی دایر بر مطالبه خسارت تاخیر تادیه همان ثمن از موارد صدور قرار امتناع از رسیدگی نیست؛ زیرا دادگاه سابقاً در خصوص خسارت (خواسته) موضوع پرونده جدید اظهارنظر نکرده است؛ در هر حال تشخیص وحدت موضوع و سبب و تبعیت دعوای خسارت تاخیر تادیه از مبانی استدلالی رای قبلی و شمول مقررات رد دادرس نسبت به آن، بر عهده مرجع قضایی رسیدگی‌کننده است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران