نظریه مشورتی شماره 7/1403/147 مورخ 1403/06/18
7/1403/147
1403-127-147ح
1403/06/18
استعلام:
نظر به این‌که یکی از اصول بنیادین در رسیدگی حقوقی به دعاوی مدنی مطرح کردن آن به طرفیت افراد ذی‌نفع است، در مواردی خواهان جهت سهولت در کار به جای اخذ گواهی حصر وراثت با تنظیم استشهادیه‌ای خود یا برخی افراد را به عنوان وراث معرفی می‌کند و چه بسا افرادی را سهواً یا عمداً از قلم انداخته باشد و حتی با اخطار رفع نقص نیز همچنان به استشهادیه استناد می‌کند؛ با توجه به رویه‌های متفاوت محاکم، آیا در چنین فرضی رسیدگی ماهوی امکان‌پذیر است یا آنکه باید با اتخاذ تصمیم شکلی قضایی یا دفتری پرونده مختومه شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اولاً، تقدیم دادخواست و اقامه دعوا به طرفیت وراث یا برخی از آنها و رسیدگی به آن منوط به ارائه گواهی حصر وراثت نیست و اگر برخی خواندگان ایراد عدم توجه دعوا مطرح نمایند، دادگاه به آن رسیدگی می‌کند؛ در هر حال رای صادره تنها نسبت به آن تعداد از وراث که طرف دعوا قرار گرفته اند واجد اثر می باشد. همچنین در صورتی‌که دادگاه در توجه دعوا به برخی خواندگان و وراثت آنها تردید داشته باشد، با توجه به ماده 199 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 می‌تواند هرگونه تحقیقی که در این خصوص لازم می‌داند؛ از جمله استعلام از اداره ثبت احوال را انجام دهد. ثانیاً، با عنایت به حکم مقرر در ذیل بند 2 ماده 304 قانون امور حسبی مصوب 1319 که در درخواست تقسیم ترکه، درج مشخصات ورثه و سهام هر یک را ضروری دانسته است، ارائه گواهی حصر وراثت ضروری است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران