نظریه مشورتی شماره 7/1403/224 مورخ 1403/07/02
7/1403/224
1403-127-224ح
1403/07/02
استعلام:
با توجه به بند 6 ماده 84 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 که گویای ثالث محسوب نشدن «قائم‌مقام» اصحاب دعوا است، خواهشمند است به پرسش‌های زیر پاسخ دهید: الف- آیا این قائم‌مقامی صرفاً ورثه را در بر می‌گیرد یا شامل انتقال ارادی نیز می‌شود؟ ب- آیا قائم‌مقامی در بند مذکور با قائم‌مقامی در فرض امکان اعتراض ثالث حکمی از سوی قائم‌مقام دارای مفهوم یکسان است؟ ج- در صورت یکسان بودن مفهوم قائم‌مقامی در شقوق مذکور؛ آیا انتقال‌گیرنده پیش از اقامه دعوا یا حین دادرسی و پس از صدور حکم قطعی علیه انتقال‌دهنده، می‌تواند اعتراض ثالث حکمی را مطرح کند؟ د- با عنایت به فرض مندرج در بند «ج»، چنانچه حکم قطعی له انتقال‌دهنده باشد، آیا انتقال‌گیرنده می‌تواند اعتراض ثالث مطرح کند و یا آنکه باید دعوای مستقل مقتضی را علیه انتقال‌دهنده مطرح کند؟ ه- آیا انتقال‌گیرنده پیش از اقامه دعوا یا در حین دادرسی، می‌تواند به نهاد اعاده دادرسی به عنوان قائم‌مقام انتقال‌دهنده متوسل شود؟ و- آیا انتقال‌گیرنده موضوع دعوا در حین دادرسی، می‌تواند به عنوان ثالث وارد یا جلب به دادرسی شود و یا آنکه باید به صرف معرفی ایشان دعوا به طرفیت انتقال‌گیرنده ادامه یابد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با توجه به حکم بند 6 ماده 84 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 که مقرر می‌دارد «دعوای طرح شده سابقاً بین همان اشخاص یا اشخاصی که اصحاب دعوا قائم‌مقام آنان هستند، رسیدگی شده نسبت به آن حکم قطعی صادر شده باشد.»، قائم‌مقامی از اصحاب دعوا در صورتی مشمول حکم مقرر در این بند می‌باشد که پس از صدور حکم قطعی محقق شده باشد و در این خصوص بین قائم‌مقامی قهری و قراردادی تفاوتی وجود ندارد. پاسخ به دیگر پرسش‌های مطرح شده با توجه به پاسخ ارائه شده، روشن است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران