نظریه مشورتی شماره 7/1403/425 مورخ 1403/07/04
شماره نظریه
7/1403/425
7/1403/425
شماره پرونده
1403-127-425ح
1403-127-425ح
تاریخ نظریه
1403/07/04
1403/07/04
استعلام:
آیا شخص می‌تواند پیش از طرح دعوا توسط خودش یا شخص دیگر علیه او، حق تجدیدنظر خواهی و فرجام‌خواهی را نسبت به دعوای آینده رأساً یا در قالب توافق از خود سلب و ساقط کند؟ مانند آنکه، زوج در زمان اعطای وکالت در امر طلاق، حق اعتراض خود نسبت به دعوای طلاق بعدی توسط زوجه را از خود سلب و ساقط کند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اولاً، توافق طرفین در سقوط حق تجدیدنظر خواهی و یا فرجام‌خواهی؛ اعم از آنکه در جریان دادرسی صورت گرفته باشد (ماده 333 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379) و یا پیش از طرح دعوا باشد، نوعی مصالحه در خصوص حقوق دادرسی است و با منع قانونی مواجه نیست.
ثانیاً، چنانچه زوج به زوجه وکالت رسمی در امر طلاق با حق توکیل به غیر و به صورت مطلق اعطاء کرده باشد، از آنجایی که اذن در شیء اذن در لوازم آن نیز می‌باشد، نیازی به تصریح اسقاط حق تجدیدنظر خواهی در وکالت‌نامه رسمی مزبور نیست و حکم مقرر در ماده 35 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، ناظر بر وکلای دادگستری است؛ بنابراین، در فرض سؤال که زوجه برای درخواست گواهی عدم امکان سازش باید وکالت (مع‌الواسطه) به وکیل دادگستری اعطا کند، می‌تواند به وکیل مزبور وکالت در اسقاط حق تجدیدنظر خواهی را نیز اعطا کند و مستفاد از بند یک ماده 35 قانون یاد شده این است که اسقاط حق تجدیدنظر خواهی از سوی وکیل که دارای وکالت در تجدیدنظر می‌باشد، منوط به تصریح در وکالت‌نامه است.
28 اردیبهشت 1404
22
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران