نظریه مشورتی شماره 7/1404/218 مورخ 1404/06/11
7/1404/218
1404-25-218ک
1404/06/11
استعلام:
به موجب صدر ماده 503 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، در صورت ابتلای محکوم‌علیه به جنون پس از صدور حکم قطعی، تا زمان افاقه اجرای حکم به تعویق می‌افتد؛ اما وفق تبصره این ماده، محکوم‌علیه تا زمان بهبودی در بیمارستان روانی یا مکان مناسب دیگری نگهداری می‌شود؛ این تعارض چگونه قابل رفع است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
محل اعمال و مجرای حکم موضوع صدر ماده 503 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، که ناظر بر تعویق اجرای حکم در اثر ابتلای محکوم‌علیه به جنون پس از صدور حکم قطعی در جرائم تعزیری است، با حکم موضوع تبصره این ماده که متضمن حکمی تبعی و استثنایی ناظر بر اصل ماده پیش‌گفته است، متفاوت است؛ زیرا حکم موضوع ماده 503 قانون پیش‌گفته مبنی بر تعویق اجرای حکم در اثر ابتلای به جنون پس از صدور حکم قطعی ناظر بر حدوث جنون پیش از ورود به زندان (پیش از شروع به اجرای حکم) و حکم تبصره این ماده ناظر بر حدوث جنون پس از ورود به زندان (پس از شروع به اجرای حکم) است؛ عبارت «در حبس به سر می‌برد» در تبصره ماده 503 یاد شده، مؤید این دیدگاه است. بر این اساس، تعارض بین صدر ماده 503 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و تبصره آن منتفی است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران