نشست قضایی: ارزش گواهی گواهان
استان خراسان شمالی/ شهر شیروان
1385/06/25
پرسش:
متن نظریه هیئت عالی:
اگرچه در ماده 241 قانون آیین دادرسی مدنی گفته شده ارزش و تأثیر گواهی با تشخیص دادگاه است و دادرس دادگاه بدوی بـه استناد گواهی گواهان و تأثیر شهادت آنان انشای رای کرده و به همین جهت حکم مورد اعتراض واقع شده است، دادرسان دادگاه تجدیدنظر با توجه به مقررات ماده 356 و بند (ب) ماده 348 قانون آیین دادرسی مدنی در صورتی که احراز کنند شرایط قانونی شـهادت شهود وجود نداشته و دادرس دادگاه بدوی در این مورد دچار غفلت شـده می‌توانند بـه گواهی گواهان ترتیب اثر نداده و با نقض دادنامه به بدوی حکم مقتضی صادر کنند.
نظر اکثریت:
نظر به اینکه به دلالت ماده 241 قانون آیین دادرسی مدنی تشخیص ارزش و تأثیر گواهی بـا دادگاه است و این مقررات به استناد ماده 356 این قانون در دادگاه‌هـای تجدیدنظر نیز لازم‌الرعایه است و به استناد بند (الف) و (ب) ماده 348 همین قانون دو مورد از جهات تجدیدنظر ادعای عدم اختیار مستندات دادگاه و فقدان شرایط قانونی شـهادت شهود است، دادگاه تجدیدنظر نیز اجازه بررسی شهادت شهود را دارد و در صورتی کـه شهادت شهود را فاقد ارزش تشخیص دهد می‌تواند شهادت شهود را از عداد دلایل خارج دانسته و در صورتی کـه دلیل دیگری نباشد رای صادره را نقض کند. البته لازم است که دادگاه تجدیدنظر دلایل تلقینی بودن و یا عدم ارزش را تأیید کند.
نظر اقلیت:
تلقینی بودن یا داشتن شهادت شهود از جمله شرایط شهود است و نه از مـواردی کـه محکـوم علیه حق ایراد داشته باشد و تشخیص ارزش گـواهی غیـر بـا دادگـاه بـدوی اسـت و دادگـاه تجدیدنظر نمیتواند شهادت شهود را به جهت تلقینـی بـودن آن از عـداد دلایـل خـارج و در نتیجه رأی صادره را نقض کند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران