ماده ۱۸۰
قانون آیین دادرسی کیفری
در موارد زیر بازپرس می‌تواند بدون آن‌که ابتداء احضاریه فرستاده باشد، دستور جلب متهم را صادر کند:
الف- در مورد جرائمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، قطع عضو و یا حبس ابد است.
ب- هرگاه محل اقامت، محل کسب و یا شغل متهم معین نباشد و اقدامات بازپرس برای شناسایی نشانی وی به نتیجه نرسد.
پ- در مورد جرائم تعزیری درجه پنج و بالاتر در صورتی‌که از اوضاع و احوال و قرائن موجود، بیم تبانی یا فرار یا مخفی شدن متهم برود.
ت- در مورد اشخاصی که به جرائم سازمان‌یافته و جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی متهم باشند.
07 آذر 1402
76
2 ماه قبل
2821
مفهوم دستور جلب
مطابق با موازین و مندرجات قانونی موجود، دستور جلب یا حکم جلب، یک دستور قضایی است که به جهت احضار یا بازداشت فردی که به موجب حکم قطعی صادره از دادگاه، محکوم به پرداخت دینی شده است، توسط مرجع ذی‌صلاح قانونی صادر می‌شود. دستور جلب هم در دعاوی حقوقی و هم در دعاوی کیفری بنا به دلایلی اعم از عدم پرداخت محکوم‌به توسط محکوم‌علیه (مدیون) ظرف مهلت مقرر قانونی، عدم حضور متهم در دادسرا جهت انجام تحقیقات مقدماتی و ... صادر می‌گردد. در دعاوی حقوقی زمانی که فردی در مقام مدیون، پس از...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران