جرم در موارد زیر مشهود است:
الف- در مرئی و منظر ضابطان دادگستری واقع شود یا ماموران یاد شده بلافاصله در محل وقوع جرم حضور یابند و یا آثار جرم را بلافاصله پس از وقوع مشاهده کنند.
ب- بزه‌دیده یا دو نفر یا بیشتر که ناظر وقوع جرم بوده‌اند، حین وقوع جرم یا بلافاصله پس از آن، شخص معینی را به عنوان مرتکب معرفی کنند.
پ- بلافاصله پس از وقوع جرم، علائم و آثار واضح یا اسباب و ادله جرم در تصرف متهم یافت شود و یا تعلق اسباب و ادله یادشده به متهم محرز گردد.
ت- متهم بلافاصله پس از وقوع جرم، قصد فرار داشته یا در حال فرار باشد یا بلافاصله پس از وقوع جرم دستگیر شود.
ث- جرم در منزل یا محل سکنای افراد، اتفاق افتاده یا در حال وقوع باشد و شخص ساکن، در همان حال یا بلافاصله پس از وقوع جرم، ورود ماموران را به منزل یا محل سکنای خود درخواست کند.
ج- متهم بلافاصله پس از وقوع جرم، خود را معرفی کند و وقوع آن را خبر دهد.
چ- متهم ولگرد باشد و در آن محل نیز سوء شهرت داشته باشد.
تبصره ١- چنانچه جرائم موضوع بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) ماده (۳۰۲) این قانون به صورت مشهود واقع شود، در صورت عدم حضور ضابطان دادگستری، تمام شهروندان می‌توانند اقدامات لازم را برای جلوگیری از فرار مرتکب جرم و حفظ صحنه جرم به عمل آورند.
تبصره ٢- ولگرد کسی است که مسکن و ماوای مشخص و وسیله معاش معلوم و شغل یا حرفه معینی ندارد.
تفسیر ماده 45 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- مقنن در ماده 45 قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص جرم مشهود صحبت نموده است. جرم مشهود به جرمی گفته می‌شود که در مرئی و منظر ضابطان دادگستری حادث گردیده باشد.
2- یکی از شروط مهم در تحقق جرم مشهود وجود فوریت می‌باشد فلذا اگر شخصی شاهد وقوع جرمی باشد اما چند روز بعد از وقوع جرم، آن را به اطلاع ضابطان دادگستری برساند، جرم ارتکابی از مصادیق جرم مشهود نخواهد بود.
3- در صورتی که جرم ارتکابی در زمره جرائم مندرج در ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری (بندهای الف، ب، پ و ت) اعم از جرائم موجب حبس ابد، سلب حیات و ... باشد و به ضابطان در آن لحظه دسترسی وجود نداشته باشد، امکان مداخله عملی شهروندان عادی وجود دارد و در صورتی که در نتیجه مداخله آنان، آسیبی به متهم وارد شود، هیچ مسئولیتی متوجه آنان نخواهد بود چراکه مبنای این حکم، اجازه مقنن بوده است که بعنوان یکی از عوامل موجهه جرم می‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران