ماده 19 قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب

(منسوخ 21-01-1379)- آرای زیر قابل درخواست تجدیدنظر می‌باشد تا چنانچه مرجع تجدیدنظر پس از رسیدگی پی به اشتباه بین حکم و یا عدم صلاحیت ‌دادگاه ببرد و رای را نقض و رسیدگی مجدد نماید.

الف- احکام:

1- اعدام و رجم.

2- حدود، قصاص نفس و اطراف.

3- مصادره و ضبط اموال.

4- دیه بیش از خمس دیه کامل.

5- در صورتی که حداکثر مجازات قانونی جرم بیش از 6 ماه حبس یا شلاق یا بیش از یک میلیون ریال جزای نقدی باشد.

6- حکمی که خواسته آن از یک میلیون ریال متجاوز باشد.

7- حکمی که مستند به اقرار خوانده در دادگاه نباشد.

8- حکمی که مستند به رای یک یا چند نفر کارشناس که طرفین کتباً رای آنان را قاطع دعوی قرار داده باشند، نباشد.

9- حکم راجع به متفرعات دعوی در صورتی که حکم راجع به اصل دعوی قابل تجدیدنظر باشد.

10- حکم راجع به نکاح و طلاق و فسخ نکاح و مهر.

11- حکم راجع به نسب و وصیت و وصایت و وقف و ثلث و حبس و تولیت.

12- حکم راجع به حجر و رفع حجر.

ب- قرارهای زیر در صورتی که حکم راجع به اصل دعوی قابل درخواست تجدیدنظر باشد:

1- قرار ابطال دادخواست یا رد دادخواست که از دادگاه صادر شود.

2- قرار رد دعوی یا عدم استماع دعوی.

3- قرار سقوط دعوی.

4- قرار عدم اهلیت یکی از طرفین دعوی.

تبصره 1- احکامی که در مرحله تجدیدنظر صادر می‌شود: «‌به جز در خصوص رای اصراری» قابل درخواست تجدیدنظر مجدد نیست.

تبصره 2- در موارد مذکور در این ماده در صورتی که طرفین دعوا کتباً حق تجدیدنظر خواهی خود را ساقط کرده باشند تقاضای تجدیدنظر خواهی ‌آنان مسموع نیست.

افزودن دیدگاه

امتیاز شما :

دیدگاه کاربران

دیدگاهی ثبت نشده است.