ماده 4
قانون زمین شهری
اراضی بایر شهری زمین‌هایی است که سابقه عمران و احیاء داشته و به تدریج به حالت موات برگشته اعم از آن که صاحب مشخصی داشته و یا نداشته باشد.
تفسیر ماده 4 قانون زمین شهری:
در کتب فقهی بخش جداگانه ای در خصوص زمین بایر بعنوان زمینی که سابقه عمران و احیاء ندارد و به تدریج به حالت موات برگشته است وجود ندارد. در قانون مدنی و سایر قوانین پیش از انقلاب تعریفی از زمین بایر نشده بود بعد از انقلاب با تصویب قانون نحوه واگذاری و احیای اراضی در حکومت جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۲۵-۰۶-۱۳۵۸ گفته شده است که اراضی بایر اراضی اند که قبلا دایر بوده و برحسب ملاک‌های رژیم قبلی، ملک اشخاص یا موسسات شمرده می‌شده است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران