مبحث ششم - اعمال قاعده درأ
قانون مجازات اسلامی
ماده ۱۲۰
هرگاه وقوع جرم یا برخی از شرایط آن و یا هر یک از شرایط مسئولیت کیفری مورد شبهه یا تردید قرار گیرد و دلیلی بر نفی آن یافت نشود حسب مورد جرم یا شرط مذکور ثابت نمیشود.
تفسیر ماده 120 قانون مجازات اسلامی:
1- واژه درء در لغت به معنی دفع کردن، ساقط کردن و ... می‌باشد و در اصطلاح علم حقوق به معنای سقوط و از بین رفتن مجازات در صورت وجود شبهه و تردید است. قاعده درء در زمره یکی از مشهورترین قواعد فقهی می‌باشد.
2- در قاعده درء برخلاف سایر علت‌های سقوط مجازات، قرار موقوفی تعقیب صادر نمیشود بلکه بدلیل آنکه موضوع جرم منتفی گردیده و از بین می‌رود، حسب مورد قرار منع تعقیب یا حکم برائت صادر می‌شود.
ماده ۱۲۱
در جرائم موجب حد به استثنای محاربه، افساد فی‌الارض، سرقت و قذف، به صرف وجود شبهه یا تردید و بدون نیاز به تحصیل دلیل، حسب مورد جرم یا شرط مذکور ثابت نمیشود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران