حیوان گم شده (ضالّه) عبارت از هر حیوان مملوکی است که بدون متصرف یافت شود ولی اگر حیوان مزبور در چراگاه یا نزدیک آبی یافت شود یا متمکن از دفاع خود در مقابل حیوانات درنده باشد ضالّه محسوب نمی‌گردد.
تفسیر ماده 170 قانون مدنی:
حیوانی ضالّه (گم شده) محسوب می‌گردد که اولاً مالک داشته باشد. ثانیاً حیوان بدون متصرف یافت شود. ثالثاً در چراگاه یا نزدیک آب و متمکن از دفاع خود در مقابل حیوانات درنده نباشد.
هر کس حیوانات ضالّه پیدا نماید باید آن را به مالک آن رد کند و اگر مالک را نشناسد باید به حاکم یا قائم مقام او تسلیم کند و الّا ضامن خواهد بود اگرچه آن را بعد از تصرف رها کرده باشد.
تفسیر ماده 171 قانون مدنی:
تملک حیوانات گم شده (ضالّه) مجاز نمی‌باشد.
اگر حیوان گمشده در نقاط مسکونه یافت شود و پیدا کننده با دسترسی به حاکم یا قائم مقام او آن را تسلیم نکند حق مطالبه مخارج نگاهداری آن را از مالک نخواهد داشت. هر‌گاه حیوان ضالّه در نقاط غیر مسکونه یافت شود پیدا کننده می‌تواند مخارج نگاهداری آن را از مالک مطالبه کند مشروط بر اینکه از حیوان انتفاعی نبرده باشد و الّا مخارج نگاهداری با منافع حاصله احتساب و پیدا کننده یا مالک فقط برای بقیه، حق رجوع به یکدیگر را خواهد داشت.
تفسیر ماده 172 قانون مدنی:
در خصوص هزینه نگاهداری حیوان گم شده (ضالّه)، قانون میان حیوان گم شده در نقاط مسکونی و حیوان گم شده در نقاط غیر مسکونی تفاوت قائل شده است و تنها در صورت پیدا شدن حیوان گم شده در مناطق غیر مسکونی امکان مطالبه هزینه نگاهداری لحاظ شده است. حال در این فرض اگر پیدا کننده به حاکم یا قائم مقام وی دسترسی داشته باشد و از تسلیم حیوان امتناع ورزد، دیگر استحقاقی بر مطالبه هزینه نگاهداری از حیوان را از مالک آن ندارد چراکه وی در حکم غاصب است و نمی‌تواند هزینه نگاهداری مال مغصوب را مطالبه کند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران