ماده ۶۳۵
قانون مدنی
عاریه عقدی است که به موجب آن احد طرفین به طرف دیگر اجازه می‌دهد که از عین مال او مجاناً منتفع شود.
عاریه دهنده را معیر و عاریه‌گیرنده را مستعیر گویند.
تفسیر ماده 635 قانون مدنی:
عاریه عقدی است که به موجب آن شخصی به عنوان معیر به شخصی به نام مستعیر اذن در انتفاع می‌دهد. لازم به توضیح است که اذن در انتفاع قائم به شخص است و قابلیت نقل و انتقال را ندارد. همچنین اذن با فوت و حجر آذن (اذن‌دهنده) و مأذون (اذن‌گیرنده) زائل می‌شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران