ماده 1 قانون نحوه اجرای اصل 49 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

اصطلاحات مذکور در این قانون که در قوانین دیگر تعریف نشده به شرح زیر بیان می‌شود:

1- ربا بر دو نوع است:

الف- ربای قرضی و آن بهره‌ای است که طبق شرط یا بنا و روال مقرض از مقترض دریافت نماید.

ب- ربای معاملی و آن «زیاده»ای است که یکی از طرفین معامله زائد بر عوض یا معوض از طرف دیگر دریافت کند به شرطی که عوضین مکیل یا موزون و عرفاً یا شرعاً از جنس واحد باشد.

2- زمین رها شده زمین مسبوق به احیائی است که مالک از آن اعراض کند.

تبصره- اعراض مالک باید در دادگاه ثابت شود.

3- مباحات اصلی اموالی است که مالک و سابقه احیاء و تحجیر و حیازت نسبت به آنها معلوم نباشد.

4- سوء استفاده از موقوفات عبارت است از تحصیل ثروت ناشی از دخالت در وقف برخلاف ترتیبی که شرع معین نموده باشد.

5- سوء استفاده از مقاطعه‌کاری‌ها و معاملات دولتی عدم رعایت قوانین و مقررات و شرایط در قراردادهایی است که بین دولت و اشخاص حقیقی و حقوقی منعقد شده و موجب درآمد نامشروع شده باشد و یا این که در اثر اعمال نفوذ و روابط، معامله یا قراردادی برخلاف شرع و مصالح مسلّم امت اسلامی انعقاد یافته باشد.


09 فروردین 1404 13
مقالات دعاوی کیفری
5 ماه قبل 807
مفهوم ربا در قانون مجازات اسلامی یکی از جرائم مندرج در قانون مجازات اسلامی که متاسفانه در جامعه کنونی نیز به کرات، ارتکاب می‌یابد، جرم ربا (ربا خواری) می‌باشد. ربا از گناهان کبیره به معنای زیادتر از اصل مال گرفتن است که در متون دینی به شدت نهی شده است و رباخواران را افراد مورد لعن خداوند معرفی کرده‌اند. در اصطلاح حقوقی ربا عبارت است از توافقی ناعادلانه و نابرابر میان چند نفر جهت اخذ سود بیشتر که بدان سود ظالمانه نیز گفته می‌شود. جهت تحقق جرم ربا، صرف توافق طرفین کفایت ننموده و وقوع...

افزودن دیدگاه

امتیاز شما :

دیدگاه کاربران

دیدگاهی ثبت نشده است.