نظریه مشورتی شماره 7/1404/15 مورخ 1404/06/09
7/1404/15
1404-127-15ح
1404/06/09
استعلام:
1- با توجه به بند 5 ماده 426 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 منظور از «حیله مؤثر در حکم» چیست؟ در هر صورت هرگونه حیله و تقلبی به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم در حکم مؤثر است؛ مانند آن‌که فرد با طرح دعوای صوری اعسار و به کارگیری شهود از پرداخت هزینه دادرسی معاف شود و چه بسا اگر این معافیت نبود به سبب هزینه دادرسی طرح دعوا، موفق به اثبات حق خود نمی‌شد. آیا اثبات شهادت کذب در دعوای اعسار از پرداخت هزینه دادرسی، از موجبات اعاده دادرسی است؟ 2- چنانچه حیله و تقلب یاد شده از اسباب اعاده دادرسی نیست، اثبات آن چه اثر حقوقی دارد؟ آیا می‌توان هزینه دادرسی را از چنین شخصی وصول کرد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- مقصود از حیله و تقلب در دعوای اصلی در بند 5 ماده 426 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، حیله و تقلبی است که مؤثر در همان دعوا باشد و حیله و تقلب در دعوای اعسار به عنوان دعوای فرعی، در دعوای اصلی تأثیری ندارد و از موجبات اعاده دادرسی در دعوای اصلی نخواهد بود. 2- در فرض سؤال که شخص با طرح دعوای صوری اعسار از پرداخت هزینه دادرسی و به کارگیری شهود از پرداخت این هزینه معاف شده است، چنانچه موضوع مشمول ماده 514 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 باشد، هزینه دادرسی از محل دارایی‌های این شخص که حکم اعسار وی صادر شده است، وصول می‌شود و در هر صورت در فرض سؤال، تشخیص ترتب یا عدم ترتب نفع قانونی بر استماع اعاده دادرسی نسبت به حکم اعسار، بر عهده مرجع رسیدگی‌کننده است و چنانچه دادگاه نفع خواهان را احراز کند، کشف حیله و تقلب به شرح مندرج در استعلام، می‌تواند مستمسک استماع اعاده دادرسی نسبت به همان حکم اعسار باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران