دادرس در موارد زیر باید از رسیدگی امتناع کند و طرفین دعوی نیز می‌توانند در این موارد ایراد رد دادرس کنند:
الف- قرابت نسبی یا سببی تا درجه سوم از هر طبقه بین دادرس و یکی از طرفین دعوی یا شریک یا معاون جرم؛ وجود داشته باشد.
ب- دادرس، قیم یا مخدوم یکی از طرفین دعوی باشد یا یکی از طرفین، مباشر امور دادرس یا امور همسر وی باشد.
پ- دادرس، همسر و یا فرزند او، وارث یکی از طرفین دعوی یا شریک یا معاون جرم باشند.
ت- دادرس در همان امر کیفری قبلاً تحت هر عنوان یا سمتی اظهارنظر ماهوی کرده یا شاهد یکی از طرفین بوده باشد.
ث- بین دادرس، پدر و مادر، همسر و یا فرزند او و یکی از طرفین دعوی یا پدر و مادر، همسر و یا فرزند او، دعوای حقوقی یا کیفری مطرح باشد یا در سابق مطرح بوده و از تاریخ صدور رای قطعی، بیش از دو سال نگذشته باشد.
ج- دادرس، همسر و یا فرزند او نفع شخصی در موضوع مطروحه داشته باشند.
تبصره- شکایت انتظامی از جهات رد دادرس محسوب نمی‌شود.
تفسیر ماده 421 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- در صورتی که هر یک از جهات رد دادرس وجود داشته باشد، دادرس مبادرت به صدور قرار امتناع از رسیدگی می‌نماید. این قرار، قطعی و غیرقابل اعتراض بوده و نیازی به موافقت دادستان ندارد.
2- در ارتباط با بند الف ماده 421 قانون آیین دادرسی کیفری می‌بایست بیان گردد که اگر وکیل هر یک از طرفین دعوا با قاضی قرابت تا درجه سوم از طبقه دوم را داشته باشد، این مورد از موانع وکالت محسوب می‌گردد نه از جهات رد دادرس.
3- اظهارنظر قاضی در خصوص قرار منع تعقیب و هم‌چنین صدور قرار موقوفی تعقیب، از جهات رد دادرس نمی‌باشد.
4- هر چند مقنن در بندهای ب، ت و ث ماده 421 قانون آیین دادرسی کیفری فقط به طرفین دعوا اشاره نموده است اما از آنجایی که شریک و معاون جرم، خودشان طرفین دعوا نیز هستند فلذا عدم اشاره به آنها در سایر بندهای ماده فوق‌الاشاره، به معنی عدم شمول جهات رد دادرس نمی‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران