هرگاه کسی اعلام کند که خود ناظر وقوع جرمی بوده و جرم مذکور از جرائم غیرقابل گذشت باشد، در صورتی که قرائن و اماراتی مبتنی بر نادرستی اظهارات وی وجود نداشته باشد، این اظهار برای شروع به تعقیب کافی است، هر چند قرائن و امارات دیگری برای تعقیب موجود نباشد؛ اما اگر اعلام‌کننده شاهد قضیه نبوده، به صرف اعلام نمی‌توان شروع به تعقیب کرد، مگر آنکه دلیلی بر صحت ادعا وجود داشته باشد یا جرم از جرائم علیه امنیت داخلی یا خارجی باشد.
تفسیر ماده 65 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- اعلام جرم در صورتی از موجبات شروع به تحقیق خواهد بود که اولاً جرم در زمره جرائم غیرقابل گذشت باشد (جهت مشاهده تعریف جرم غیرقابل گذشت، تبصره 2 ماده 100 قانون مجازات اسلامی مطالعه گردد.). ثانیاً اعلام‌کننده، خود، ناظر بر وقوع جرم باشد مگر آنکه دلیلی دال بر صحت ادعای او وجود داشته باشد و یا آنکه جرم در زمره جرائم علیه امنیت کشور باشد. ثالثاً هویت اعلام‌کننده مشخص باشد. رابعاً اعلام‌کننده، شخصی موثق و قابل اطمینان باشد.
2- منظور از اعلام‌کننده جرم در ماده 65 قانون آیین دادرسی کیفری، شخصی است که از وقوع جرم به وی ضرری وارد نشده است (برخلاف شاکی) حتی اگر ارتکاب جرم باعث ورود صدمه روحی به وی شده باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران