ماده ۸

محکومیت به کیفر فقط ناشی از ارتکاب جرم است و جرم که دارای جنبه الهی است، می‌تواند دو حیثیت داشته باشد:

الف- حیثیت عمومی از جهت تجاوز به حدود و مقررات الهی یا تعدی به حقوق جامعه و اخلال در نظم عمومی

ب- حیثیت خصوصی از جهت تعدی به حقوق شخص یا اشخاص معین

تفسیر ماده 8 قانون آیین دادرسی کیفری:

1- تمامی جرائم دارای جنبه عمومی و الهی می باشند، اما همه جرائم لزوماً دارای جنبه خصوصی نمی باشند. (مانند جرم شرب خمر که جنبه الهی و عمومی دارد اما جنبه خصوصی ندارد.)

2- تعقیب جنبه عمومی جرم بر عهده دادستان (مدعی العموم) است و شکایت بزه دیده و یا گذشت وی مانع تعقیب و رسیدگی به موضوع جرم نمی باشد. همچنین امکان صلح و سازش با متهم نسبت به جنبه عمومی و الهی وجود ندارد.

3- برخی از جرائم نظیر توهین، گرچه دارای جنبه عمومی می باشند اما به جهت غلبه جنبه خصوصی جرم بر جنبه عمومی و الهی آن، تعقیب و رسیدگی در این جرائم منوط به شکایت بزه دیده است و با گذشت او تعقیب یا مجازات متهم موقوف می شود.