هیچ‌کس را نمیتوان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین میکند. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضایی ارسال و مقدمات محاکمه، در اسرع وقت فراهم گردد. متخلف از این اصل طبق قانون، مجازات می‌شود.
تفسیر اصل سی و دوم قانون اساسی:
1- محتوای اصل سی و دوم قانون اساسی، رعایت اصل امنیت فردی و منع بازداشت خودسرانه است. این اصل نخستین بار در اعلامیه حقوق بشر و شهروند انقلاب فرانسه به تصویب رسیده است.
2- مطابق اصل سی و دوم قانون اساسی امکان بازداشت افراد وجود ندارد مگر به حکم قانون مجوز مقامات صالح قضایی.
3- معمولا دو استثناء بر لزوم بازداشت با حکم قضایی ذکر می‌شود: در جرائم مشهود یا جرائم علیه امنیت ملی، بازداشت احتیاطی برای مدت کوتاه (غالباً حداکثر 24 ساعت).
4- ماده 9 اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده 9 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و ماده 20 اعلامیه اسلامی حقوق بشر نیز منع بازداشت خودسرانه را تصریح کرده‌اند.
5- مطابق با ماده 575 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، اگر مقامات قضایی یا دیگر مامورین ذی‌صلاح برخلاف قانون توقیف یا دستور بازداشت یا تعقیب جزایی یا قرار مجرمیت کسی را صادر نمایند، به انفصال دائم از سمت قضایی و محرومیت از مشاغل دولتی به مدت پنج سال محکوم می‌شوند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران