اصل 45
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
انفال و ثروت های عمومی از قبیل زمین های موات یا رها شده، معادن، دریاها، دریاچه، رودخانه ها و سایر آبهای عمومی، کوه ها، دره ها، جنگلها، نیزارها، بیشه های طبیعی، مراتعی که حریم نیست، ارث بدون وارث، و اموال مجهول المالک و اموال عمومی که از غاصبین مسترد می شود در اختیار حکومت اسلامی است تا بر طبق مصالح عامه نسبت به آنها عمل نماید. تفصیل و ترتیب استفاده از هر یک را قانون معین می کند.
22 آبان 1402
54
4 هفته قبل
2763
نحوه طرح دعوای ابطال رای کمیسیون ماده 12
مطابق با نظر جمیع فقها، زمین موات، زمین معطل و خراب مانده است. علامه محقق حلی (ره) در خصوص زمین موات اعلام داشته است که زمین یا آباد است یا غیر آباد. زمین آباد متعلق به مالک آن است اما زمین موات (غیر آباد)، زمینی است که بنا به دلایلی اعم از معطل و بیکار ماندن آن یا قطع و بریدن درختان و یا عوامل دیگری که مانع استفاده و بهره‌برداری از زمین محسوب می‌شوند، مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. از منظر قانونگذار، در تعریف زمین موات از دیدگاه...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران