در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکاء آراء عمومی اداره شود از راه انتخابات (انتخاب رئیس جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها و نظایر اینها)، یا از راه همه‌پرسی در مواردی که در اصول دیگر این قانون معین میگردد.
تفسیر اصل ششم قانون اساسی:
1- اصل ششم قانون اساسی در خصوص لزوم اداره کشور بر اساس آراء عمومی و انتخابات به عنوان یکی از مهمترین مظاهر تحقق دموکراسی را بیان می‌کند. در نظام دموکراسی مردم منشأ قدرت هستند و برگزاری انتخابات بر مبنای پذیرفتن آزادی، حق انتخاب و تشخیص مردم در تصمیم‌گیری‌های سیاسی جلوه‌هایی از همین منشأ بودن قدرت است.
2- انتخابات مجموعه فرآیندهایی است که بر اساس آن مردم به انتخاب کارگزاران حکومتی می‌پردازند و از این طریق در شکل‌گیری نهادهای سیاسی، سیاست‌های کشور و اعمال اقتدار سیاسی مشارکت می کنند.
3- در اصل ششم قانون اساسی علاوه بر انتخابات به همه‌پرسی نیز اشاره شده است و منظور مشارکت و اعلام‌نظر مستقیم مردم در جهت تصمیم‌گیری در خصوص یک قانون یا سیاست کلان حکومت از طریق شرکت در یک رای‌گیری عمومی است.
4- عبارت «نظایر اینها» در میانه اصل ششم قانون اساسی نشان می‌دهد که برگزاری انتخابات در موارد ذکر شده مانند رییس جمهور و نمایندگان مجلس و ... تنها برخی مصادیق برای برگزاری انتخابات هستند و می‌توان بسیاری از امور و مقامات دیگر را از طریق برگزاری انتخابات تعیین کرد. از جمله آنها برگزاری انتخابات‌های اداری برای مقامات و تصمیم‌گیری‌های اداری است مانند انتخاب ریاست دانشگاه‌ها با مشارکت دانشگاهیان، انتخاب مستقیم شهردار، همه‌پرسی در مورد طرح‌های عمرانی و محلی و ... .
5- مطابق یک دیدگاه، اصل ششم قانون اساسی بیان می‌کند که در جمهوری اسلامی امور کشور تنها به «اتکاء» آرای عمومی اداره می‌شود و نه بر «مبنای» آرای عمومی. مبنای اداره کشور اصول چهارم و پنجم قانون اساسی است و آرای مردم تنها تکیه‌گاه حکومت است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران