طلبکاران شخصی شرکاء حق ندارند طلب خود را از دارائی شرکت تأمین یا وصول کنند ولی میتوانند نسبت به سهمیه مدیون خود از منافع شرکت یا سهمی که در صورت انحلال شرکت ممکن است به مدیون مزبور تعلق گیرد هر اقدام قانونی که مقتضی باشد به عمل آورند.
طلبکاران شخصی شرکاء در صورتی که نتوانسته باشند طلب خود را از دارائی شخصی مدیون خود وصول کنند و سهم مدیون از منافع شرکت کافی برای تأدیه طلب آنها نباشد میتوانند انحلال شرکت را تقاضا نمایند (اعم از اینکه شرکت برای مدت محدود یا غیر محدود تشکیل شده باشد.) مشروط بر اینکه لااقل شش ماه قبل قصد خود را به وسیله اظهارنامه رسمی به اطلاع شرکت رسانیده باشند. در این‌صورت شرکت یا بعضی از شرکاء میتوانند مادام که حکم نهائی انحلال صادر نشده با تأدیه طلب دائنین مزبور تا حد دارائی مدیون در شرکت یا با جلب رضایت آنان به طریق دیگر از انحلال شرکت جلوگیری کنند.
تفسیر ماده 129 قانون تجارت:
ارسال اظهارنامه به طرف مقابل اصولاً الزامی نمی‌باشد اما پیش از طرح برخی دعاوی ارسال اظهارنامه الزامی است. موضوع ماده 129 قانون تجارت یکی از موارد الزامی ارسال اظهارنامه است که بر اساس آن درخواست طلبکار یکی از شرکاء برای انحلال شرکت تضامنی جهت وصول طلب خود از محل سهم‌الشرکه بدهکارش می‌بایست از طریق ارسال اظهارنامه انجام پذیرد.
مطلب مرتبط: کاربرد اظهارنامه چیست؟ در چه مواردی ارسال اظهارنامه الزامی است؟
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران