نظر به دو ماده فوق در بیع باغ اشجار و در بیع خانه، ممر و مجری و هر چه ملصق به بنا باشد به طوری که نتوان آن را بدون خرابی نقل نمود متعلق به مشتری می‌شود و بر عکس زراعت در بیع زمین و میوه در بیع درخت و حمل در بیع حیوان متعلق به مشتری نمی‌شود مگر اینکه تصریح شده باشد یا بر حسب عرف از توابع شمرده شود. در هر حال طرفین عقد می‌توانند به عکس ترتیب فوق تراضی کنند.
تفسیر ماده 358 قانون مدنی:
ماده 358 قانون مدنی تعارضی با ماده 34 قانون مدنی ندارد. بر اساس ماده 34 قانون مدنی که در خصوص مالکیت تبعی در مورد حیوان است، هر شخصی که مالک مادر است مالک حمل نیز می‌باشد (نِتاج حاصل از آن). فرض ماده 34 قانون مدنی آن است که اگر حیوان نر و ماده‌ای آمیزش کنند در حالی که مالک آن‌ها یک شخص واحد نیست حمل از آن، متعلق به مالک مادر است مگر اینکه توافق دیگری در این خصوص در بین باشد. لکن ماده 358 قانون مدنی در ارتباط با بیع حیوان است بدین معنی که اگر حیوانی را که حامله است را منتقل کنیم (بفروشیم)، حمل از آن بایع (فروشنده) است و مشتری مالک حمل نمی‌باشد مگر در صورت تصریح در قرارداد یا بر اساس حکم عرف!
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران