ماده ۶۰۷
قانون مدنی
ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می‌سپارد برای آ‌ن‌که آن را مجاناً نگاه دارد. ودیعه‌گذار مودع و ودیعه‌گیر را مستودع یا امین می‌گویند.
تفسیر ماده 607 قانون مدنی:
1- ودیعه از حیث وحدت یا تعدد عوضین عقدی است مجانی که در مقابل عقد معوض قرار دارد.
عقد مجانی عقدی است که یک عِوض دارد و در مقابل آن عِوض، هیچ عِوض دیگری قرار ندارد مانند عقد هبه، عقد عاریه و عقد ودیعه.
عقد معوض عقدی است که دو عِوض (مورد معامله) دارد که در مقابل هم هستند مانند عقد بیع و عقد اجاره.
2- ودیعه عقدی است که در آن یک شخص به شخص دیگری برای حفاظت از اموالش اذن می‌دهد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران