حق شفعه قابل اسقاط است و اسقاط به هر چیزی که دلالت بر صرفنظر کردن از حق مزبور نماید واقع میشود.
تفسیر ماده 822 قانون مدنی:
1- شفیع این حق را دارد که از روی اراده و اختیار خود، حق شفعه را از بین ببرد و یا آنکه زوال این حق بصورت قهری اتفاق افتد مانند آنکه در اجرای حق، تاخیر ایجاد شود و یا آنکه توانایی پرداخت ثمن به خریدار وجود نداشته باشد و ... .
2- در صورتی که مبیع پس از اعمال حق شفعه، تلف شده و از بین برود، باعث زوال حق شفعه نخواهد شد و فقط مالکیت شفیع از بین میرود.
3- چنانچه شفیع قبل از اخذ به شفعه، سهم خود را منتقل کند، حق شفعه از بین میرود و تفاوتی نمینماید که شفیع اطلاعی از حق شفعه داشته یا نداشته باشد چراکه حق شفعه تابع مالکیت شفیع است.
4- اسقاط از بین بردن حق با یک اراده است.
5- حق شفعه یک حق مالی است که به صورت ارادی قابلیت نقل و انتقال را ندارد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران