در کلیه مواردی که رای دادگاه برای وصول دین به موقع اجراء گذارده می‌شود اجراء رای از مستثنیات دین اموال محکوم‌علیه ممنوع می‌باشد.
تبصره- احکام جزائی دادگاه‌های صالح مبنی بر استرداد کل یا بخشی از اموال محکوم‌علیه یا ضبط آن مستثنی می‌باشد.
تفسیر ماده 523 قانون آیین دادرسی مدنی:
اصل کلی آن است که برای اجرای رای نمی‌توان از مستثنیات دین استفاده نمود اما موضوع تبصره ماده 523 قانون آیین دادرسی مدنی، یکی از استثنائات استفاده از مستثنیات دین است که بر اساس آن در ارتباط با احکام جزائی دادگاه‌های صالح مبنی بر استرداد اموال محکوم‌علیه یا ضبط آن، حکم حتی راجع به مستثنیات دین اجرا می‌شود.
[ماده 524 قانون آیین دادرسی مدنی، به موجب ماده 29 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب 1394/03/23 مجمع تشخیص مصلحت نظام نسخ صریح شده است، در حال حاضر مستثنیات دین در ماده 24 قانون مذکور بیان شده‌اند.]
در صورت بروز اختلاف نسبت به متناسب بودن اموال و اشیاء موصوف در ماده قبل با شئون و نیاز محکوم‌علیه، تشخیص دادگاه صادرکننده حکم لازم‌الاجراء، ملاک خواهد بود. چنانچه اموال و اشیاء مذکور بیش از حد نیاز و شئون محکوم‌علیه تشخیص داده شود و قابل تجزیه و تفکیک نباشد به دستور دادگاه به فروش رسیده مازاد بر شأن، بابت محکوم‌به یا دین پرداخت می‌گردد.
مستثنیات دین تا زمان حیات محکوم‌علیه جاری است.
تفسیر ماده 526 قانون آیین دادرسی مدنی:
قاعده کلی آن است که برای اجرای رای محاکم نمی‌توان از مستثنیات دین استفاده نمود اما در شرایطی که محکوم‌علیه فوت نماید، حکم حتی راجع به مستثنیات دین اجرا می‌شود. بنابراین احکام راجع به مستثنیات دین تا زمان زنده بودن (حیات) محکوم‌علیه باقی است و ورثه نمی‌توانند پس از فوت محکوم‌علیه به بهانه مستثنیات دین بودن مانع اجرای حکم شوند.
چنانچه رای دادگاه مبنی بر استرداد عین مالی باشد، مشمول مقررات این فصل نخواهد بود.
تفسیر ماده 527 قانون آیین دادرسی مدنی:
قاعده کلی آن است که برای اجرای رای محاکم نمی‌توان از مستثنیات دین استفاده نمود اما در شرایطی که خواسته عین مالی باشد (نه دینی) و رای دادگاه مبنی بر استرداد آن عین باشد، حکم حتی راجع به مستثنیات دین اجرا می‌شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران