در صورتی که پس از نقض حکم فرجام‌خواسته در دیوان عالی کشور، دادگاه با ذکر استدلال طبق رای اولیه اقدام به صدور رای اصراری نماید و این رای مورد درخواست رسیدگی فرجامی واقع شود، شعبه دیوان عالی کشور در صورت پذیرش استدلال، رای دادگاه را ابرام، در غیر این‌صورت پرونده در هیات عمومی شعب حقوقی مطرح و چنانچه نظر شعبه دیوان عالی کشور مورد ابرام قرار گرفت حکم صادره نقض و پرونده به شعبه دیگری ارجاع خواهد شد. دادگاه مرجوع‌الیه طبق استدلال هیات عمومی دیوان عالی کشور حکم مقتضی صادر می‌نماید. این حکم در غیر موارد مذکور در ماده (326) قطعی می‌باشد.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 408 قانون آیین دادرسی مدنی:
چنانچه دیوان عالی کشور رای فرجام‌خواسته را به هر دلیلی غیر از نقص تحقیقات و عدم صلاحیت نقض کند، پرونده به شعبه هم‌عرض دادگاه صادرکننده رای فرجام‌خواسته ارجاع داده می‌شود. از آنجایی که شعبه هم‌عرض استقلال قضایی دارد، ممکن است حکمی همانند همان حکم سابق صادر کند (شعبه هم‌عرض می‌تواند برخلاف نظر شعبه دیوان عالی کشور اقدام به صدور رای نماید. از نظر ماهوی استقلال قضایی دارد.) (به این رای، رای اصراری گویند.). چنانچه از رای اصراری مجدداً فرجام‌خواهی شود، شعبه دیوان عالی کشور با رای صادره را ابرام می‌کند یا استدلالی که در رای اصراری آمده است را نمی‌پذیرد. در صورت عدم پذیرش استدلال مندرج در رای اصراری و نقض آن توسط شعبه دیوان، شعبه دیوان پرونده را در هیات عمومی شعب حقوقی دیوان عالی کشور مطرح می‌کند. چنانچه هیات عمومی شعب حقوقی دیوان عالی کشور رای را نقض کند پرونده به شعبه هم‌عرض صادرکننده رای اصراری (شعبه سومی) ارجاع می‌شود که شعبه مذکور مکلف است با لحاظ استدلالات هیات عمومی شعب حقوقی رای دهد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران