در مواردی که اشخاص ذی‌نفع احتمال دهند که در آینده استفاده از دلایل و مدارک دعوای آنان از قبیل تحقیق محلی و کسب اطلاع از مطلعین و استعلام نظر کارشناسان یا دفاتر تجاری یا استفاده از قرائن و امارات موجود در محل و یا دلایلی که نزد طرف دعوا یا دیگری است، متعذر یا متعسر خواهد شد، می‌توانند از دادگاه درخواست تامین آنها را بنمایند. مقصود از تامین در این موارد فقط ملاحظه و صورت‌برداری از این‌گونه دلایل است.
تفسیر ماده 149 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- تامین دلیل به معنای صورت‌برداری از ادله موجود جهت استفاده در آینده است.
2- تامین دلیل برای حفظ ادله‌ای است که در دعوایی که اقامه شده و یا در آینده ممکن است اقامه شود، می‌تواند مورد استناد قرار گیرد.
درخواست تأمین دلیل ممکن است در هنگام دادرسی و یا قبل از اقامه دعوا باشد.
درخواست تامین دلیل چه کتبی یا شفاهی باید حاوی نکات زیر باشد:
۱- مشخصات درخواست‌کننده و طرف او.
۲- موضوع دعوایی که برای اثبات آن درخواست تامین دلیل می‌شود.
۳- اوضاع و احوالی که موجب درخواست تامین دلیل شده است.
تفسیر ماده 151 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- علاوه بر شرایط عمومی دادخواست، شرایط مقرر در ماده 151 قانون آیین دادرسی مدنی می‌بایست در درخواست تامین دلیل نوشته شود.
2- اگرچه به موجب ماده 151 قانون آیین دادرسی مدنی، در درخواست تامین دلیل طرف مقابل باید تعیین گردد لکن ماده 154 قانون آیین دادرسی مدنی اجازه داده است که هرگاه تعیین طرف مقابل برای درخواست‌کننده تامین دلیل ممکن نباشد، درخواست بدون تعیین طرف پذیرفته شده و به جریان بیفتد.
دادگاه طرف مقابل را برای تامین دلیل احضار می‌نماید ولی عدم حضور او مانع از تامین دلیل نیست. در اموری که فوریت داشته باشد دادگاه بدون احضار طرف، اقدام به تامین دلیل می‌نماید.
تفسیر ماده 152 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- منظور از طرف مقابل، شخصی است که دعوا علیه وی اقامه شده و یا در آینده ممکن است طرف دعوای درخواست‌کننده قرار گیرد.
2- جهت رسیدگی در خصوص تامین دلیل جلسه رسیدگی تشکیل نمی‌شود و نیازی به دعوت از طرفین نیست اما برای اجرای تامین دلیل، خوانده احضار می‌شود.
3- قرار تامین دلیل غیرقابل اعتراض است اما نتیجه تامین دلیل از سوی طرفین قابل اعتراض است.
دادگاه می‌تواند تامین دلیل را به دادرس علی‌البدل یا مدیر دفتر دادگاه ارجاع دهد مگر در مواردی که فقط تامین دلیل مبنای حکم دادگاه قرار گیرد در این‌صورت قاضی صادرکننده رای باید شخصاً اقدام نماید یا گزارش تامین دلیل موجب وثوق دادگاه باشد.
تفسیر ماده 153 قانون آیین دادرسی مدنی:
اگر مبنای رای قاضی صرفاً نتیجه تامین دلیل باشد، یا باید تامین دلیل توسط خود او انجام شده باشد و یا نتیجه تامین دلیل مورد وثوق وی باشد.
در صورتی که تعیین طرف مقابل برای درخواست‌کننده تامین دلیل ممکن نباشد، درخواست تامین دلیل بدون تعیین طرف پذیرفته و به جریان گذاشته خواهد شد.
تفسیر ماده 154 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- اگرچه به موجب ماده 151 قانون آیین دادرسی مدنی، در درخواست تامین دلیل طرف مقابل باید تعیین گردد لکن ماده 154 قانون آیین دادرسی مدنی اجازه داده است که هرگاه تعیین طرف مقابل برای درخواست‌کننده تامین دلیل ممکن نباشد، درخواست بدون تعیین طرف پذیرفته شده و به جریان بیفتد.
2- منظور از طرف مقابل در ماده 154 قانون آیین دادرسی مدنی، شخصی است که دعوا علیه وی اقامه شده و یا در آینده ممکن است طرف دعوای درخواست‌کننده تامین دلیل قرار بگیرد.
تامین دلیل برای حفظ آن است و تشخیص درجه ارزش آن در موارد استفاده، با دادگاه می‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران