اشخاصی که در جریان تحقیقات مقدماتی و دادرسی به هر علت بازداشت می‌شوند و از سوی مراجع قضایی، حکم برائت یا قرار منع تعقیب در مورد آنان صادر شود، می‌توانند با رعایت ماده (۱۴) این قانون خسارت ایام بازداشت را از دولت مطالبه کنند.
تفسیر ماده 255 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- دریافت خسارت ایام بازداشت مقرر در ماده 255 قانون آیین دادرسی کیفری شامل هر نوع بازداشتی که در دادسرا یا دادگاه به عمل می‌آید، اعم از آنکه در نتیجه صدور قرار بازداشت موقت بوده باشد یا در نتیجه ناتوانی یا استنکاف از معرفی کفیل یا تودیع وثیقه و یا حتی بازداشت 24 ساعته (تحت نظر) از سوی ضابطان دادگستری، می‌گردد.
2- جهت مطالبه خسارت ایام بازداشت، شخص خاطی می‌بایست مواردی را مدنظر قرار دهد تا از تضییع حق خود جلوگیری نماید. برخی از آنها عبارتند از: نخست آنکه حتما می‌بایست پرونده منتج به صدور حکم برائت یا قرار منع تعقیب شده باشد. لذا امکان مطالبه خسارت ایام بازداشت در فرضی که برای متهم قرار موقوفی تعقیب، ترک تعقیب و ... صادر شود، وجود ندارد. دوم آنکه شخص می‌بایست ظرف مدت 6 ماه درخواست جبران خسارت را به وفق ماده 257 قانون آیین دادرسی کیفری تقدیم کمیسیون استانی نماید.
مطلب مرتبط: نحوه دریافت خسارت ایام بازداشت از دولت
3- جهت مطالبه خسارت ایام بازداشت لازم است که اولاً قرار منع تعقیب یا حکم برائت صادره قطعی گردیده شده باشد. ثانیاً متهم ظرف شش ماه از تاریخ ابلاغ رای تقاضای خود را در مرجع صالح مطرح نموده باشد. ثالثاً بازداشت به جهت تقصیر متهم نبوده باشد. (بطور مثال گاهی اوقات ممکن است که متهم به دروغ اقدام به اقرار نموده باشد و موجبات بازداشت خود را فراهم نموده باشد.) رابعاً متهم مطالبه خسارت ایام بازداشت خود را در کمیسیون استانی مطرح نموده باشد.
4- اگر شخص محکوم به حبس، بیشتر از مدت مقرر قانونی ذکر شده در دادنامه، در زندان مانده باشد، قاضی اجرای احکام، وفق ماده 518 قانون آیین دادرسی کیفری شخصاً مسئول پرداخت خسارت به مرتکب است و دولت مسئولیتی در این خصوص ندارد چراکه او مکلف است وقت نظارت پرونده را به گونه‌ای تعیین نماید که حداقل ده روز قبل از پایان یافتن مدت حبس، پرونده تحت نظر او قرار بگیرد تا تمهیدات لازم برای آزادی مرتکب در روز اتمام حبس، در نظر گرفته شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران