ماده ۴۷۴

درخواست اعاده دادرسی در مورد احکام محکومیت قطعی دادگاه‌ها اعم از آنکه حکم مذکور به اجرا گذاشته شده یا نشده باشد در موارد زیر پذیرفته می‌شود:

الف- کسی به اتهام قتل شخصی محکوم شود و سپس زنده بودن وی محرز گردد.

ب- چند نفر به اتهام ارتکاب جرمی محکوم شوند و ارتکاب آن جرم به گونه‏ ای باشد که نتوان بیش از یک مرتکب برای آن قائل شد.

پ- شخصی به علت انتساب جرمی محکوم شود و فرد دیگری نیز به موجب حکمی از مرجع قضایی به علت انتساب همان جرم محکوم شده باشد، به طوری که از تعارض و تضاد مفاد دو حکم، بی‌گناهی یکی از آنان احراز گردد.

ت- درباره شخصی به اتهام واحد، احکام متفاوتی صادر شود.

ث- در دادگاه صالح ثابت شود که اسناد جعلی یا شهادت خلاف واقع گواهان، مبنای حکم بوده است.

ج- پس از صدور حکم قطعی، واقعه جدیدی حادث و یا ظاهر یا ادله جدیدی ارائه شود که موجب اثبات بی‌گناهی محکومٌ‌علیه یا عدم تقصیر وی باشد.

چ- عمل ارتکابی جرم نباشد و یا مجازات مورد حکم بیش از مجازات مقرر قانونی باشد.

تفسیر ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری:

1- اعاده دادرسی شیوه فوق العاده در اعتراض به آرا و مختص حکم محکومیت قطعی دادگاه ها است.

2- اعاده دادرسی ناظر به حکم محکومیت قطعی است لذا امکان اعاده دادرسی نسبت به حکم برائت قطعی وجود ندارد. بنابراین اگر متهم در دادگاه تجدیدنظر استان تبرئه گردد و سپس دلایل جدیدی مبنی بر ارتکاب جرم از سوی وی کشف شود، موضوع مشمول اعتبار امر مختومه است و شاکی نمی تواند با استناد به این دلایل اقدام به اعاده دادرسی نماید.

3- اعاده دادرسی نیازمند تقدیم دادخواست نیست و درخواست اعاده دادرسی کفایت می کند. همچنین اعاده دادرسی مقید به مهلت خاصی نیست. ضمن آنکه برای تقدیم درخواست اعاده دادرسی نیازی به پرداخت هزینه دادرسی به معنای اخص نیست، هر چند در تعرفه خدمات قضایی و هزینه های دادرسی در لایحه بودجه، هر ساله مبلغی برای آن در نظر گرفته می شود.