مرور زمان، اجرای احکام قطعی تعزیری را موقوف می کند و مدت آن از تاریخ قطعیت حکم به قرار زیر است:
الف- جرائم تعزیری درجه یک تا سه با انقضای بیست سال؛
ب- جرائم تعزیری درجه چهار با انقضای پانزده سال؛
پ- جرائم تعزیری درجه پنج با انقضای ده سال؛
ت- جرائم تعزیری درجه شش با انقضای هفت سال؛
ث- جرائم تعزیری درجه هفت و هشت با انقضای پنج سال.
تبصره 1- اگر اجرای تمام یا بقیه مجازات موکول به گذشتن مدت یا رفع مانعی باشد، مرور زمان از تاریخ انقضای آن مدت یا رفع مانع محاسبه می شود.
تبصره 2- مرور زمان اجرای احکام دادگاه های خارج از کشور درباره اتباع ایرانی در حدود مقررات و موافقتنامه های قانونی، مشمول مقررات این ماده است.
تفسیر ماده 107 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392:
1- مرور زمان اجرای مجازات مندرج در ماده 107 قانون مجازات اسلامی، عبارت است از گذشت مدتی از تاریخ قطعی شدن حکم محکومیت که پس از آن دیگر امکان اجرای حکم نسبت به محکوم علیه وجود ندارد.
2- مدت زمان های مندرج در ماده 107 قانون مجازات اسلامی بیشتر از مدت زمان های پیش بینی شده برای مرور زمان تعقیب مندرج در ماده 105 همان قانون است چراکه در مرور زمان تعقیب، هنوز تقصیر متهم ثابت نشده است اما در مرور زمان اجرای حکم دلایل اتهام مقصر حادثه قوی بوده و وی محکوم به مجازات بزه مورد نظر گردیده است. لذا منطقی است که مدت مرور زمان اجرای مجازات فردی که محکوم به تحمل مجازات بر اساس حکم قطعی گردیده است بیشتر از مدت مرور زمان تعقیب یک متهم باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران