ماده ۲۴۵ قانون مجازات اسلامی

قذف عبارت است از نسبت دادن زنا یا لواط به شخص دیگر هر چند مرده باشد.


مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستری

تفسیر ماده 245 قانون مجازات اسلامی:

1- واژه قذف از منظر لغوی بمعنای پرتاب کردن می‌باشد و در اصطلاح حقوقی بمعنای متهم نمودن دیگری به ارتکاب جرم زنا یا لواط می‌باشد.

2- در ارتباط با ماده 245 قانون مجازات اسلامی و تحقق جرم قذف، اگر نسبتی که فردی به دیگری می‌دهد، اساساً قابلیت انتساب نداشته باشد، جرم قذف اتفاق نخواهد افتاد مانند آنکه شخصی به یک خانم نسبت لواط دهد، در این‌صورت مرتکب را نمی‌توان به اتهام قذف تحت تعقیب قرار داد.

3- یکی از شرایط مهم در تحقق جرم قذف آن است که مرتکب از الفاظی استفاده نماید که صریح و روشن باشد فلذا عبارات بکار برده شده در قذف می‌بایست روشن و بدون ابهام بوده باشد.

4- در جرم قذف همانند جرم توهین، مرتکب و بزه‌دیده هر دو‌ شخص حقیقی هستند و ارتکاب این جرم توسط اشخاص حقوقی و محکوم نمودن آنان متصور نمی‌باشد. هم‌چنین ارتکاب زنا یا لواط از سوی این افراد نیز قابل تصور نیست.

5- یکی دیگر از شروط مهم در تحقق جرم قذف آن است که نتوان صحت ادعای مرتکب جرم را ثابت نمود فلذا اگر درستی اظهارات مرتکب جرم به طرقی اعم از شهادت شهود، علم قاضی و یا اقرار طرف مقابل، ثابت شود، حد قذف ساقط خواهد شد.

مطلب مرتبط: جرم قذف چیست؟ شرایط تحقق آن کدام است؟


09 آذر 1402 162
مقالات دعاوی کیفری
9 ماه قبل 932
مفهوم جرم قذف قذف در لغت بمعنای انداختن یا پرتاب نمودن است و در اصطلاح علم حقوق، جرم قذف بمعنی نسبت دادن زنا یا لواط به فرد دیگر می‌باشد. در چنین مواردی، نسبت دهنده، مرتکب جرم قذف شده است که مقنن در ماده 245 قانون مجازات اسلامی بدان پرداخته است. این جرم فی الواقع نوع خاصی از جرم افترا می‌باشد که مرتکب، صرفاً جرم زنا و یا لواط را به دیگری نسبت می‌دهد. نکته مهم و قابل توجه آن است که حتی اگر فردی به یک فردی که در قید حیات نمی‌باشد نیز چنین نسبتی...

افزودن دیدگاه

امتیاز شما :

دیدگاه کاربران

دیدگاهی ثبت نشده است.