(اصلاحی 23-02-1399)- هر کس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله درج در روزنامه و جرائد یا نطق در مجامع یا به هر وسیله دیگر به کسی امری را صریحاً نسبت دهد یا آن‌ها را منتشر نماید که مطابق قانون آن امر جرم محسوب می‌شود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید جز در مواردی که موجب حد است به جزای نقدی درجه شش محکوم خواهد شد.
تبصره- در مواردی که نشر آن امر اشاعه فحشا محسوب گردد هر چند بتواند صحت اسناد را ثابت نماید مرتکب به مجازات مذکور محکوم خواهد شد.
تفسیر ماده 697 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات:
1- مقنن در ماده 697 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات در خصوص جرم افترا صحبت نموده است. افترا به جرمی گفته می‌شود که بموجب آن فردی (=مُفتَری) جرمی را به فرد دیگری بصورت صریح نسبت داده اما نمی‌تواند صحت ادعای خود را ثابت نماید.
2- شرایط لازم جهت تحقق افترا عبارتند از: نسبت دادن جرم به فرد دیگر، صریح نسبت دادن جرم به دیگری و عدم توانایی در اثبات ادعا.
3- افترا در صورتی جرم خواهد بود که رفتاری به دیگری نسبت داده شده باشد که مطابق با قانون، آن رفتار جرم محسوب شود پر واضح است که حتی نسبت دادن جرائم غیرعمدی و کم اهمیت هم به دیگری، افترا محسوب خواهد شد.
4- در جرم افترا همانند جرم توهین، بزه‌دیده، شخص حقیقی می‌باشد و تحقق این جرم نسبت به اشخاص حقوقی ممکن نمی‌باشد.
5- جهت تحقق افترا لازم است که مرتکب جرم، وصف مجرمانه را صراحتاً به دیگری نسبت دهد والّا رفتار او جرم تلقی نخواهد شد.
6- جرم افترا یک جرم عمدی می‌باشد فلذا همانند سایر جرائم عمدی لازم است که مرتکب در انجام آن سوء نیت داشته و با علم به بی‌گناهی طرف مقابل و هم‌چنین مجرمانه بودن رفتار انتسابی، اقدام به انجام نموده باشد.
7- جرم افترای موضوع ماده 697 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، در زمره جرائم مطلق بوده و برای تحقق آن نیازی به احراز نتیجه نمی‌باشد. لازم به ذکر است جرم مطلق، جرمی است که به صِرف ارتکاب رفتار مجرمانه، جرم واقع می‌شود و لزومی به احراز نتیجه خاصی ندارد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران