شهادت باید از روی قطع و یقین باشد نه به طور شک و تردید.
تفسیر ماده 1315 قانون مدنی:
گواه باید نسبت به موضوع گواهی قطع و یقین داشته باشد؛ بدین معنی که آنچه را می گوید، حسب مورد، دیده، شنیده و یا به گونه ای متناسب با آن، حس کرده باشد.
شهادت باید مطابق با دعوی باشد ولی اگر در لفظ مخالف و در معنی موافق یا کمتر از ادعا باشد ضرری ندارد.
شهادت شهود باید مفاداً متحد باشد بنابراین اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود مگر در صورتی که از مفاد اظهارات آن‌ها قدر متیقنی به دست آید.
اختلاف شهود در خصوصیات امر اگر موجب اختلاف در موضوع شهادت نباشد اشکالی ندارد.
در صورتی که شاهد از شهادت خود رجوع کند یا معلوم شود برخلاف واقع شهادت داده است به شهادت او ترتیب اثر داده نمی‌شود.
شهادت بر شهادت در صورتی مسموع است که شاهد اصل وفات یافته یا به واسطه مانع دیگری مثل بیماری و سفر و حبس و غیره نتواند حاضر شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران