حکم موت فرضی غایب در موردی صادر می‌شود که از تاریخ آخرین خبری که از حیات او رسیده است مدتی گذشته باشد که عادتا‌ً چنین شخصی زنده نمی‌ماند.
تفسیر قانون 1019 قانون مدنی:
1- شرایط صدور حکم موت فرضی چنین است که: درخواست از سوی اشخاص ذی‌نفع مندرج در ماده ۱۵۳ قانون امور حسبی داده می‌شود؛ بنابراین ورثه، وصی و موصی‌له می‌توانند از دادگاه درخواست صدور حکم موت فرضی نمایند لیکن طلبکاران غایب چنین حقی را ندارند؛
-
گذشت مدت متعارف؛
-
سه بار نشر آگهی؛
-
گذشت یک سال از تاریخ اولین نشر آگهی.
2- حکم موت فرضی تأسیسی است چراکه آثار فوت از زمان صدور حکم جاری می‌شود (به گذشته سرایت نمی‌کند)، ولی نیاز به صدور اجرائیه ندارد (چراکه الزامی در آن حکم وجود ندارد.). لازم به توضیح است که احکام را از حیث قابلیت اجرا می‌توان به دو نوع احکام اعلامی (احرازی) و احکام تأسیسی (ایجادی) تقسیم‌بندی نمود. احکام اعلامی احکامی هستند که نیاز به صدور اجرائیه ندارند چراکه تنها وضعیت سابق را احراز و اعلام می‌کنند و مستلزم انجام عملی از سوی محکوم‌علیه نیست مانند تایید فسخ قرارداد. اما احکام تأسیسی احکامی هستند که حالت و الزام جدیدی ایجاد می‌نمایند که تاکنون از نظر قضایی چهره‌ی الزام‌آوری نداشته است و با صدور حکم جنبه عملی و اجرایی می‌یابند مانند الزام به تکمیل و تحویل آپارتمان.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران