ماده ۱۰۸۷
قانون مدنی
اگر در نکاح دائم مَهر ذکر نشده یا عدم مهر شرط شده باشد نکاح صحیح است و طرفین می‌توانند بعد از عقد مهر را به تراضی معین کنند و اگر قبل از تراضی بر مهر معین بین آن‌ها نزدیکی واقع شود زوجه مُستّحَق مهرالمثل خواهد بود.
تفسیر ماده 1087 قانون مدنی:
1- زوج و زوجه نمی‌توانند در سند نکاحیه شرط نمایند که زوجه هیچ‌گونه مهری نداشته باشد چراکه مهریه از آثار قانونی ازدواج است و توافق طرفین تنها در میزان و نحوه پرداخت آن موثر است. لذا شرط عدم استحقاق زوجه به مهر به جهت مخالفت با قاعده امری استحقاق زوجه به مهر، نامشروع و باطل است.
2- ذکر مهر در صحت عقد دائم شرط نیست، لذا اگر مردی زنی را عقد کند و برایش مهری لحاظ نکند عقد صحیح است. به زنی که مهری در عقدش ذکر نشده، «مُفَوَّضَةُ البُضع» گفته می‌شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران