ماده ۱۲۲۷
قانون مدنی
(اصلاحی 14-08-1370)- فقط کسی را محاکم و ادارات و دفاتر اسناد رسمی به قیمومیت خواهند شناخت که نصب او مطابق قانون توسط دادگاه به عمل آمده باشد.
تفسیر ماده 1227 قانون مدنی:
۱- امر قیمومت با دادگاه محل اقامت محجور است و در صورت فقدان اقامتگاه در ایران، محل سکونت وی ملاک است و در صورتی که فاقد اقامتگاه یا محل سکونت باشد، دادگاه تهران صالح است.
۲- مطابق ماده 51 قانون امور حسبی، در صورتی که متوفی، چندین صغیر داشته باشد که اقامتگاه متعددی داشته باشند، دادکاهی که بدواً برای یکی از آنها نصب قیم کرده، می‌تواند برای بقیه نیز نصب قیم کند و در صورت عدم نصب قیم، دادگاهی که کوچکترین صغیر در حوزه‌ی آن اقامت دارد، برای نصب قیم، نسبت به همه آنها صالح است.
24 آبان 1402
29
8 ماه قبل
4416
مفهوم قیم
واژه قیم در لغت بمعنای متولی، سرپرست و ... می‌باشد. در اصطلاح حقوقی، قیم به کسی گفته می‌شود که در صورت نبودن ولی خاص (پدر، جدپدری یا وصی منصوب از طرف آنان) به وسیله دادگاه جهت سرپرستی و اداره امور محجور تعیین می‌گردد. فی‌الواقع قیم، نماینده قانونی محجور است که از طرف مقامات صلاحیتدار قضایی در صورت نبودن ولی قهری و وصی او، برای سرپرستی محجور و نگاهداری اموال محجور تعیین می‌شود. مرجع صلاحیتدار جهت تعیین قیم مطابق با قانون امور حسبی، دادگاه امور سرپرستی می‌باشد. تعیین قیم با حکم مستقیم قانون نمی‌باشد بلکه تا...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران