ماده ۱۸۷
قانون مدنی
عقد ممکن است نسبت به یک طرف لازم باشد و نسبت به طرف دیگر جایز.
تفسیر ماده 187 قانون مدنی:
همانگونه که در تعریف ماده 187 قانون مدنی آمده است، عقد ممکن است نسبت به یک طرف لازم و نسبت به طرف دیگر جایز باشد. مانند عقد کفالت که از جانب کفیل (کسی که تعهد به احضار دیگری کرده است) لازم و نسبت به مکفول له (شخصی که احضار شخص ثالث در مقابل او تعهد شده است) جایز است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران