ماده ۱۸۸
قانون مدنی
عقد خیاری آن است که برای طرفین یا یکی از آنها یا برای ثالثی اختیار فسخ باشد.
تفسیر ماده 188 قانون مدنی:
1- خیار در لغت به معنای اختیار است.
2- عقد خیاری آن است که در آن اختیار برهم زدن معامله برای هر دو طرف عقد، یا یکی از آنها و یا برای شخص ثالثی شرط شود.
3- عقد خیاری از عقود لازم است چراکه عقد جایز خود قابل فسخ است و نیازی به درج خیار در آن نمی‌باشد. به بیانی دیگر در عقد جایز درج خیار در معامله معنایی ندارد.
4- عقد خیاری به عقد لازمی می‌گویند که در آن شرط خیار شده باشد به عبارت دیگر هر عقد لازمی که در آن خیار وجود دارد نباید آن را خیار دانست، به عقد لازمی که در آن تنها خیار شرط وجود داشته باشد، عقد خیاری می‌گوییم.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران