ماده ۲۳۵
قانون مدنی
هر‌گاه شرطی که در ضمن عقد شده است شرط صفت باشد و معلوم شود آن صفت موجود نیست، کسی که شرط به نفع او شده است خیار فسخ خواهد داشت.
تفسیر ماده 235 قانون مدنی:
1- شرط صفت یکی از اقسام شروط صحیح ضمن عقد می‌باشد.
2- شرط صفت، شرطی است در خصوص کمیت یا کیفیت مورد معامله.
3- چنانچه در ضمن عقد، وجود شرط صفتی درج شده باشد و مشخص گردد که آن صفت وجود ندارد، مشروط‌له (کسی که شرط به نفع او شده است) اختیار فسخ و برهم زدن معامله را خواهد داشت.
4- اگر صفت درج شده در عقد در خصوص مورد معامله مربوط به وصف ذاتی و اساسی آن باشد، فقدان آن صفت باعث بطلان عقد خواهد شد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران